Alternatywny zapis:

jest spokrewniony z rodem królewskim. Czarownice - schlebiają jego próżności. Ich pochlebstwo budzi w Makbecie silne emocje i niezdrowe aspiracje. Uznaje on ich słowa za wyrocznię. Od razu zaczyna zastanawiać się co zrobić, by szczęśliwy los nie wymknął mu się z rąk. Skazanie za zdradę tana Kawdoru spowodowało, że Makbet otrzymał po nim ten tytuł. Jego rozumowanie idzie dalej tym samym tropem – po śmierci Dunkana i Malkolma może otrzymać tytuł królewski. LADY MAKBET Podobnie rozumuje Lady Makbet. Ma ona co prawda, duży wpływ na męża ale w jego rycerskich sprawach nie ma żadnego udziału. Pozycja królowej otwiera przed nią zupełnie nowe możliwości - daje sposobność wyeksponowania własnej osoby. Stąd nagle rodzi się w niej żądza władzy, którą trzeba zdobyć za wszelką cenę. Uważa, że w tej sprawie nie można wahać się i należy usunąć ze swojej drogi przeszkodę, jaką jest król Dunkan. 3 W Makbecie negatywna wizja skrytobójstwa budzi wewnętrzny opór ale jednocześnie towarzyszy jej pozytywna wizja własnego panowania na tronie Szkocji. Lady Makbet używa najróżniejszych środków perswazji, by przekonać męża, że zabójstwo króla Dunkana jest koniecznością. Małżonkowie nie przewidują przyszłych komplikacji. Ich wyobraźnia tak daleko nie sięga. Wydaje im się, że wszystko samo się ułoży po ich myśli, gdy tylko pozbędą się Dunkana. Lady Makbet jest przekonana, że po zafałszowaniu przebiegu zbrodni i po koronacji Makbeta na króla nikt już do tej sprawy nie wróci. STRESZCZENIE Akcja tragedii rozgrywa się w średniowiecznej Szkocji. Makbet, jeden ze znakomitych wodzów wojsk króla Duncana, jadąc przez wrzosowisko wraz ze swoim przyjacielem, Bankiem, spotyka trzy wiedźmy. Przepowiadają mu one, że zostanie królem, a Banko będzie ojcem królów. Makbet nie wierzy w przepowiednię, ale kiedy zaczyna się ona realizować – awansuje, zostaje tanem Kawdoru (a ten tytuł przepowiedziały mu między innymi wiedźmy), bohater coraz poważniej myśli o objęciu tronu. Zwierza się swojej żonie, a Lady Makbet namawia go do popełnienia zbrodni na prawowitym władcy. Jest to tym łatwiejsze, że po wygranej bitwie, Duncan gości w zamku Makbeta – Inverness. Tam król ginie z ręki Makbeta, który przygotowuje zbrodnię wraz z żoną. Potem, po ucieczce królewskich synów za granicę w obawie o życie, Makbet podejmuje władzę. Wkracza na drogę zbrodni – musi zabić Banka w obawie, by nie rozeszła się wieść o ich spotkaniu z czarownicami i przepowiedni. Na jego polecenie ginie też Lady Makduf i jej synek, bo w ten sposób Makbet chce się zemścić na zwolenniku prawowitego następcy tronu, Makdufie. Makbet jeszcze raz odwiedza czarownice, by upewnić się, że jego władzy nic nie zagraża. Wciąż odczuwa wyrzuty sumienia, nie może zaznać spokoju. Podobnie Lady Makbet, która popada w obłęd i popełnia samobójstwo. Po pokrętnej wróżbie czarownic Makbet wraca do swojej królewskiej siedziby w zamku Dunzynan. Sprzymierzone przeciw tyranowi wojska już otaczają zamek. Bohater ginie w pojedynku z Makdufem. CYTATY: "Ciągle to jutro, jutro i znów jutro Wije się w ciasnym kółku od dnia do dnia, Aż do ostatniej głoski czasokresu." "Życie jest tylko przechodnim półcieniem, Nędznym aktorem, który swą rolę Przez parę godzin wygrawszy na scenie W nicość przepada - powieścią idioty, Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą." "Życie jest to opowieść idioty, pełna wrzasku i wściekłości, nic nie znacząca." 4 5