Alternatywny zapis:

Ostatecznie doszła do prawdy. W ramach rekompensaty przeprosiła Dunię, a nawet przed swoją śmiercią przepisała na dziewczynę 3000 rubli. Swidrygajłow poślubił Marfę Pietrowną z pewnego rodzaju przymusu. Zapłaciła jego wszystkie długi,ka a on musiał się z nią ożenić. 3 sny Swidrygajłowa: ➤ nękanie przez myszy (śniło mu się jak chodzą po nim myszy) samobójstwo 14 letniej dziewczyny odnalezienie 5 letniej dziewczynki Swidrygajłow popełnił samobójstwo nad Małą Newą (Wyspa Petersburska) strzelając sobie z rewolweru w skroń Karą Raskolnikowa (po uwzględnieniu wszystkich "ulg") było 8 lat przymusowych prac 3. Motywy w "Zbrodni i karze": MOTYW BIEDY - Petersburg jawi się jako miasto brudu i nędzy. Trudna sytuacja materialna staje się jedną z przyczyn zbrodni popełnionej przez Rodiona Romanowicza Raskolnikowa. Nie może kontynuować studiów, zalega z opłatami za mieszkanie, po kilka dni nic nie je. To budzi w nim bunt przeciw nierównościom społecznym. Całkowicie inną postawę reprezentuje Sonia, która zostaje prostytutką, aby zapewnić byt swoim rodzicom i rodzeństwu. Z pełną pokorą przyjmuje istniejący porządek społeczny, nie obwinia nikogo za taką sytuację. Niski status społeczny naraża ją na przykre sytuacje (Łużyn wkłada jej banknot do kieszeni, potem oskarża o kradzież). MOTYW (WINY I) KARY - Zbrodnią głównego bohatera powieści Fiodora Dostojewskiego, młodego studenta – Rodiona Raskolnikowa – jest planowane przez długi czas zabójstwo starej lichwiarki, którą uważa za „ludzką wesz" i jednostkę pasożytniczą w społeczeństwie. Zbrodnia Rodiona wynika więc z jego przekonań ideowych, dopuszczających zabijanie „gorszych” ludzi (lichwiarka) przez jednostki, które z racji na swoją wyjątkowość mają większe prawa (on sam). Raskolnikow jest bowiem przekonany, że znacznie lepiej i z pożytkiem dla ogółu wykorzysta pieniądze odebrane staruszce. Nie można zapominać, że podłożem morderstwa jest skrajnie trudna sytuacja materialna nie tyle samego Rodiona, ile najbliższych mu osób, którym zamierza udzielić finansowej pomocy za sprawą skradzionych pieniędzy. Zbrodnia głównego bohatera jest wobec tego efektem jego wrażliwości społecznej i poczucia głębokiej niesprawiedliwości, co nie zmienia faktu, iż morderstwo doszczętnie rujnuje życie Rodiona. Początkowo spotyka go kara w postaci problemów psychicznych, trudności ze snem, złego samopoczucia i huśtawek nastrojów, a kiedy już nie wytrzymuje napięcia i myśli o morderstwie zaczynają go przerastać, przyznaje się do winy i zostaje skazany na wywózkę do obozu pracy. Choć kara jest ciężka, pozwala Rodionowi na powrót do normalnego życia, odkupienie win i uświadomienie sobie, jak złą decyzją była zbrodnia. Duży udział ma w tym Sonia, dzięki której młodzieniec godzi się nie tylko z samym sobą i światem, ale też z Bogiem. MOTYW SZALEŃSTWA - Fiodor Dostojewski ukazuje losy Rodiona Raskolnikowa marzącego o byciu kimś lepszym od wszystkich ludzi, pragnącego stać ponad rasą ludzką, która pełna jest ułomności i słabości. Mordując lichwiarkę chciał udowodnić samemu sobie, że należy do tej lepszej grupy. Po tym akcie obserwujemy wewnętrzną przemianę bohatera, obłęd w jaki wpada tuż po zamordowaniu. Od momentu morderstwa stan jego umysłu tylko się pogarszał. Wydarzenie do tego stopnia rozstroiło jego nerwy, że przez kilka dni leżał nieprzytomny w swoim łóżku, majacząc przez sen. Nie mógł znieść obecności innych ludzi. Przyjazd matki i siostry do Petersburga przyjął chłodno, unikał kontaktu z nimi, wręcz prosił, żeby zostawiły go w spokoju. Jego tragedią nie były tylko wyrzuty sumienia po dokonanym morderstwie, a fakt, iż był jak inni ludzie, słaby psychicznie. Życie Raskolnikowa zmieniło się w piekło. Nie mógł zaznać spokoju, kusił los, miewał myśli samobójcze. Ratunkiem stała się miłość do Soni, miłość trudna, gdyż oboje mieli nieczyste sumienia, oboje działali jednak dla dobra wyższego. MOTYW ZABÓJSTWA - Raskolnikow zabił starą lichwiarkę, Alonę Iwanownę i jej siostrę – Lizawietę. Pozornie nie miał żadnych wyrzutów sumienia. Jego zbrodnia była dokładnie zaplanowana, ale nie wszystko poszło zgodnie z planem. Raskolnikow zachował jednak zimną krew i zamordował kobiety z wielkim okrucieństwem: zadawał im ciosy siekierą. Mężczyzna uwierzył, że może być nadczłowiekiem, jednostką wybitną. Ideologia Raskolnikowa ma związek z filozofią Fryderyka Nietzschego. Pisał on o nadczłowieku w dziele Tako rzecze Zaratustra. Poglądy bohatera były pełne agresji – uważał, że niektórzy ludzie to pasożyty społeczne, stojące niżej w hierarchii. Alona została zabita, ponieważ jej istnienie było niepotrzebne, a nawet szkodziło – Raskolnikow uważał ją za niższą formę bytu. Morderstwo przyczyniło się do obłędu Raskolnikowa. Okazało się, że taka filozofia nie ma sensu, stąd też płynie wniosek, że ludziom nie wolno zabijać innych. Powieść obnaża psychikę ludzką – Dostojewski przed napisaniem książki wczytywał się w kroniki policyjne, dowiadywał się o motywacjach zbrodni. MOTYW SNU - Fiodor Dostojewski ukazuje sny i widzenia, które pomagają bohaterom dotrzeć do ich prawdziwego „ja”, dzięki nim postacie mogą zrozumieć swoje błędy. Główny bohater - Raskolnikow swoje postępowanie wyjaśnia rozumowo, zagłuszając wyrzuty sumienia. Dlatego jego przemiana może odbyć się jedynie we śnie, gdy ujawnia się podświadomość człowieka. Rodiona dosięgają koszmary i lęki nawet przed dokonaniem morderstwa, jest znerwicowany i ma kłopoty ze snem - „Nazajutrz obudził się późno, po niespokojnym śnie, rozdrażniony i zły". W oparciu o psychoanalizę Freuda można wysnuć hipotezę, że owa dysharmonia jest wynikiem zaburzeń w umyśle, spowodowanych zamiarem popełnienia zbrodni. Uporczywe sny dotykają także innych, którzy wstąpili na niewłaściwą ścieżkę. Swidrygajłow to człowiek nikczemny, który bez skrupułów skrzywdził wiele kobiet. Popełnione zbrodnie nie dają mu spokoju. Dręczą go koszmary, majaczy, męczy go szum liści za oknem - czyli strach wydarty z najgłębszych zakamarków podświadomości.