LALKA Bolesław Prus

Alternatywny zapis:

Swój majątek pomnożył 10-krotnie, co pozwoliło mu na otworzenie nowego sklepu i założenia wspólnie z arystokracją spółki do handlu z cesartwem rosyjskim. Niemożność zdobycia względów Izabeli skłoniła go do wyjazdu do Paryża, gdzie przez kilka miesięcy prowadził interesy Suzina. Poznał tam również naukowca Geista, prowadzącego badania nad powstaniem metalu lżejszego od powietrza. Po otrzymaniu listu od Prezesowej, informującym o wizycie Izabeli w Zasławku, powrócił, aby dalej adorować Łęcką podczas pobytu na wsi. W końcu jego zaręczyny z Łęcką doszły do skutku, jednakże podsłuchanie znieważającej go rozmowy Izabeli z jej kuzynem Starskim zaowocowało zerwaniem narzeczeństwa i nieudaną próbą samobójczą Wokolskiego. Popadł w zupełną apatię, któregoś dnia cały swój majątek zapisał w testamencie, rozdzielając pomiędzy Ochockiego, Rzeckiego, Helene Stawską, Węgiełka, braci Wysockich oraz innych i wyjechał w nieznane (podejrzewano, że wysadził się wraz z ruinami zamku w Zasławiu; lub zamknął ten etap swojego życia, by zacząć od nowa). Izabela Łęcka-pochodzi ze starej, arystokratycznej rodziny, która stoi na krawędzi bankructwa. Jest niezwykle piękna, o posągowej urodzie. Wychowana w typowy dla arystokracji sposób: w świecie wiecznej wiosny", w salonach, na królewskich dworach, na balach i rautach, otoczona tłumem wielbicieli, którzy liczą na olbrzymi posag. Kiedy majątek wyczerpuje się, ojciec usilnie namawia ją, by wyszła za mąż za człowieka, którego stać na zapewnienie jej życia godnego arystokracji. Taki trafia się w osobie Wokulskiego. Początkowo Izabela nie jest w stanie zaakceptować związku z mężczyzną niższego stanu. Ze wstrętem wyobraża sobie siebie jako kupcowa". Nie potrafi docenić poświęcenia, nie mówiąc o miłości do Wokulskiego. Ale charakter Łęckiej wyklucza miłość do kogokolwiek. Owszem, potrafi kokie tować mężczyzn, flirtować z nimi, zabawiać ich rozmową, ale żadnemu nie potrafi okazać uczuć. Kiedy okazuje się, że zamążpójście za Wokulskiego jest konieczne ze względów finansowych, przyjmuje jego oświadczyny (głównie ze względu na prośby ojca). Jednak nawet wtedy nie potrafi być z nim szczera. Izabela Łęcka to jedna z największych femme fatale w polskiej literaturze. Tragizm tej postaci polega na tym, że nie zdaje sobie sprawy ze zła, jakie wyrządza innym i samej sobie. Ignacy Rzecki-wywodził się z mieszczaństwa. W dzieciństwie mieszkał z ciotką Zuzanną i ojcem (który w młodości był żołnierzem) na czwartym piętrze kamienicy na Starym Mieście. W młodości w wolne dni jego zajęciem było puszczanie latawców, w czasie niepogody zaś robił bańki mydlane. Wychowany został w duchu patriotycznym. Ojciec nauczył go czytać, pisać, kleić koperty, ale przede wszystkim nauczył go musztry, której nauka odbywała się nawet nocą. Ojciec Ignacego zmarł w 1840 roku. Wówczas Ignacy przysposobiony został przez siostrę ojca - Zuzannę i Kaczka, z którym wzięła ślub, po czym poszedł pracować w sklepie kolonialno-galanteryjno-mydlarskim do Minclów. W roku 1846 objął stanowisko subiekta. Po dwóch latach wyjechał, żeby uczestniczyć w powstaniu węgierskim w 1848 roku walcząc o wolność waszą i naszą". Był człowiekiem starej daty: gorącym bonapartystą i zapatrzonym w przeszłość romantykiem. Jego kalkulacje polityczne są dość naiwne, wierzy w rychłą wojnę, która przyniesie Polsce niepodległość, nadal po 1871 roku jest zapatrzony we Francję. W czasie trwania akcji utworu ma około 50 lat, od 25 lat mieszka w pokoiku przy sklepie, w którym pracuje jako subiekt najpierw u Mincla, a potem u Wokulskiego. Przyjaźni się bardzo z przełożonymi. Pracuje z wielkim uczuciem, przy tym jest niezwykle skromny i oddany swojemu zajęciu, jednak zupełnie nie umie poradzić sobie w życiu. Prowadzi regularne, proste życie. Codziennie wstaje o szóstej, myje się. Wypuszcza psa (jednooki pudel Ir) na dwór, myli się przy zapinaniu mankietów, idzie na dwór żeby zobaczyć pogodę, parzy herbatę, czesze się i o wpół do siódmej jest gotów do pracy. Po tym otwiera tylne drzwi do zakładu, zapala światło i sprawdza listę zajęć na dany dzień. Później robi przegląd towaru na półkach i gablotach. Codziennie około trzynastej idzie do swojego pokoju na obiad, z którego wraca godzinę później. O ósmej zamyka sklep, robi dzienny rachunek, sprawdza kasę i robi listę zadań na kolejny dzień. Jeśli miewa udany dzień czyta wieczorami prasę kub gazety. Zdaerza się czasem, że grywa na gitarze. Pisał też pamiętnik ..Pamiętnik starego subiekta przez co stał się drugim pierwszoplanowym narratorem utworu. Ostatecznie umiera w wielce symbolicznej scenie w swoim ukochanym miejscu pracy. Był starym idealista, który okazał się nie przystawać do czasów, w których żył. Julian Ochocki- pochodził z arystokracji, był kuzynem Izabeli Łęckiej (w której się skrycie kochat). Był 28-letnim kawalerem, którego charakteryzuje zgorzknienie życiowe, często niedojrzałe zachowanie, krnąbrność, impertynencja, indywidualizm na granicy egotyzmu, a jednocześnie wdzięki urok. Wyróżnia się na tle swej klasy społecznej pragmatycznymi zainteresowaniami - swoistym wręcz niezwykłym kultem nauki i techniki, czemu daje wyraz prowadząc różnorodne badania. Żyje w przeciwieństwie do Ignacego Rzeckiego przyszłością, marzy o stworzeniu epokowego wynalazku, który zrewolucjonizuje świat, czyli wielkiej machiny latającej. Rozbudza w Wokulskim jego dawne zainteresowania, a po jego powrocie z Paryża jest urzeczony pracą i wizją Geista. Ostatecznie wyjeżdża z kraju, nie znajdując odpowiednich warunków do rozwoju. Jest typowym pozytywistą, człowiekiem przesiąkniętym zachodnimi ideami, które jednak nie mogą się ziścić w polskich warunkach. Prus w tej postaci najprawdopodobniej sportretował swojego przyjaciela Juliana Ochorowicza. Tomasz Łęcki- ojciec Izabeli, był typowym arystokratą i w takim duchu wychował córkę. Jego postępowanie jest dowodem totalnej nieodpowiedzialności ze strony arystokracji. Posiadał kiedyś spory majątek, ale strwonił go na zagraniczne wojaże i wystawne życie. Bankructwo nie skłoniło go jednak do zmiany postępowania. Zamiast ograniczać wydatki, zaczął wyprzedawać pozostałe mu jeszcze dobra (rodzinne srebra, kamienicę). Jego wysokie mniemanie o sobie nie przeszkadza mu wykorzystywać Wokulskiego jako maszynki do zarabiania". Liczy na wysokie profity z założonej przez Stanisława spółki. Nie ma zielonego pojęcia o interesach. Mimo ojcowskiej miłości, córka jest dla niego niemal przedmiotem transakcji - chce wymienić ją na bogatego zięcia, który jest w stanie zapewnić im dostatnie życie. Tomasz Łęcki umiera na atak apopleksji, prawdopodobnie na wieść, że marszałek zrezygnował ze starań o rękę panny Izabeli. baronostwo Krzeszowscy - małżeństwo żyjące w separacji, której powodem była prawdopodbnie tragiczna śmierć córeczki. Baronowa, której udało się zgromadzić dość pokaźny majątek, mieszka w kamienicy Łęckich, mimo że nie czuje się tam dobrze (dokuczają jej sąsiedzi, lekceważy dozorca). Ma sentyment do mieszkania, gdyż znajduje się tam ulubiony pokój córki, który pozostał niezmieniony od jej śmierci. Jest zgryźliwą histeryczką, niemal nigdy nie opuszcza mieszkania, dręczy służbę, a jej ulubionym zajęciem jest pisanie złośliwych anonimów. W końcowej części utworu baronowa kupuje kamienicę i usuwa z niej większość lokatorów. Baron z kolei to lekkoduch, wydający krocie na karciane długi i wyścigi konne. Ruina finansowa zmusza go w końcu do pogodzenia się z żoną i zamieszkania razem. Minclowie-rodzina reprezentująca solidne mieszczaństwo pochodzenia niemieckiego. Jeszcze ich babka nie znała słowa po polsku, zresztą pomiędzy braćmi Franzem i Janem trwa spór o przynależność narodową. Utrzymują się, prowadząc sklep galanteryjny, którego obroty systematycznie powiększają, z pokolenia na pokolenie. Kiedy ostatni z Minclów umiera, jego majątek przejmuje żona, która kolei wnosi sklep w posagu Wokulskiemu. Ciepło w swoim pamiętniku wspomina ich Rzecki, który pracował u nich jako subiekt. Praca ta, była dla młodego Ignacego prawdziwą szkołą życia. Marianna-prostytutka. Wokulski poznaje ją w kościele w czasie wielkosobotniej kwesty: znajduje jej inną pracę (kupuje maszyne do szycia) i opłaca mieszkanie. W końcowej części powieści wychodzi za Węgiełka. bracia Wysoccy- jeden z nich wegetuje w ubogim domku na warszawskim Powiślu. Wokulski ofiarowuje mu pewną kwotę i zapewnia pracę. Drugiemu organizuje przeniesienie do pracy na kolei w Skierniewicach, co okazuje się zbawienne dla Wokulskiego, ponieważ kiedy próbuje popełnić samobójstwo, życie ratuje mu właśnie Wysocki. Węgiełek-rzemieślnik, „złota rączka” z Zasławia. Wokulski poznaje go, gdy, na spacerze z Izabelą, oprowadza ich po ruinach zamku w Zasławiu. Stanisław ofiarowuje mu pieniądze i zapewnia kwaterę w Warszawie, co umożliwia młodemu chłopakowi zdobycie zawodu. Później, gdy ten chce żenić się z byłą prostytutką Marianna, Wokulski finansuje ich wesele. Geist- - były wielki uczony, obecnie opętany wizją stworzenia metalu lżejszego od powietrza. Wokulski spotyka go podczas wyprawy do Paryża. Próbuje przekonać Wokulskiego do swojego projektu, wykłada swoją życiową filozofię, gdzie ludzkość podzielona jest na ludzi prawdziwych i bestie w ludzkiej skórze, a wynalazki przynosiły zło tylko dlatego, że dostawały się w ręce niewłaściwych ludzi. Wokulski od tego momentu będzie miał dylemat czy pracować z Geistem, czy starać się o pannę Łęcką. Mraczewski - przystojny, wytworny subiekt w sklepie Wokulskiego. Jako sprzedawca niezwykle uprzejmy, potrafiący w sposób grzeczny manipulować klientem, aby skłonić go do zakupu. Społeczeństwo: Arystokracja i szlachta-warstwy anachroniczne, nie pełnią już żadnej istotnej funkcji społecznej, a pielęgnują jedynie w sobie przekonanie o własnej wyższości wobec innych warstw, wspomnienia dawnych czasów i kosztowne nawyki. Izabela i Tomasz Łęccy: Julian Ochocki; państwo Krzeszowscy; Starski Mieszczaństwo Polacy-ukazani w negatywnym świetle. Swój czas spędzają na obgadywaniu osób, którym udało się do czegoś w życiu dojść, jak choćby Wokulski. Głównie przebywają w knajpie oraz piją alkohol. Chcą dorównać arystokracji, jednak nic nie robią w tym kierunku. Szprot; Deklewski; Węgrowicz Żydzi - naród niezwykle przedsiębiorczy, aktywny i rozwijający się. Angażują się w polski ruch narodowowyzwoleńczy (powstanie styczniowe). Szlangbaumowie; dr Szuman Romantyk - zapalczywy, kieruje się emocjami - światopogląd ukształtowany pod wpływem romantycznych lektur - przechodzi metamorfozy -targany uczuciami - porywczy, chętny do udziału w akcjach. społecznych, np. powstaniu styczniowym Studenci w powieści epizodycznie występuje trzech studentów. Nie płacili oni za czynsz i robili na złość swojej sąsiadce baronowej Krzeszowskiej. Stanisław Wokulski - romantyk i pozytywista - zakochany bez pamięci, zapatrzony w jedną kobietę, całkowicie jej przyporządkowany - idealista, szuka miłości doskonałej, a znajduje tylko tragiczną - nieszczęśliwy, w apatii, depresji, ma myśli samobójcze - tajemniczy, ma przed bliskimi mnóstwo sekretów, z nikim nie jest do końca szczery, jego dalsze losy pozostają zagadką Niemcy- dbali o codzienne - wrażliwy - nieświadome dążenie do samozagłady - poczucie wyobcowania, samotność - indywidualizm - skłonność do analizowania własnych uczuć, przemyśleń, przeżywania rytuały i porządek, korpulentni, skąpi, obsesyjnie dbali o interesy i zarobek, brakowało im wyobraźni i fantazji, poczciwości, miel ograniczone horyzonty, powolni w ruchach, nie ulegali gwałtwonym emocjom, nieumiejętnie posługiwali się polszczyzną. starsze pokolenie rodziny Minclów Pozytywista - pragnienie władzy - szacunek dla nauki silny, przedsiębiorczy i niezależny racjonalista, realista - realizuje hasło: praca u podstaw zaangażowanie w naukowe projekty - zdobywa Izabelę jakby ubijał interes, a nie starał się o miłość - działalność charytatywna filantropia - konsekwentne zdobywanie coraz wyższych szczebli kariery Motywy: 1. MOTYW PRACY - - Motyw pracy w Lalce realizuje się przede wszystkim w modelach pracy dla innych i dla samego siebie. Stanisław Wokulski będzie tego najlepszym przykładem. Bohater pracował w Bułgarii w celu zdobycia majątku i zaimponowania ukochanej. Wierzy, że poprzez pracę można osiągać sukces. Z kolei Ignacy Rzecki stanowi przykład bohatera, dla którego praca stała się filozofią. W powieści pojawiają się także hasła z tamtej epoki. Przykładowo ,,praca u podstaw", która ma pomóc ulepszyć społeczeństwo. Stąd chociażby Wokulski pomaga zdobyć pracę Węgiełkowi. Również bohaterowie uczestniczą w zbiórkach na rzecz biedniejszych. 2. MOTYW MIŁOŚCI - Niespełniona miłość Stanisława Wokulskiego do Izabeli Łęckiej jest jednym z głównych motywów Lalki. Bohater działa pod wpływem uczucia, żeby zdobyć ukochaną. W tym celu zbiera majątek i obraca się w wyższych sferach. Jednak kobieta nie kocha. Miłość do próżnej panny z bogatego domu szkodzi mężczyźnie. Wokulski oskarża o taką wizję miłości romantyczną literaturę. A przede wszystkim dzieła Adama Mickiewicza. Również Ignacy Rzecki | zakochany w Helenie Stawskiej. Rzecki był z natury dobry i wiedział, że Helena nie jest nim zainteresowana. Głównie dlatego chciał zeswatać młodą matkę ze swoim przyjacielem - Stachem. Także miłość Zasławskiej oraz stryja Wokulskiego nie mogła się spełnić. Działo się tak, ponieważ bohaterowie pochodzili z różnych sfer. Kobieta nawet po wielu latach wciąż żałuje, że nie mogli być razem. Symbolem tego staje się miłosny napis na kamieniu. 3. MOTYW MIASTA - Miejsce akcji to przede wszystkim Warszawa. Miasto jest bardzo wiernie opisane. Tak dokładne oddanie wyglądu sprawiło, że do dziś czytelnicy Lalki zwiedzają Warszawę śladami Wokulskiego. Istnieją nawet tablice na domach Wokulskiego i Rzeckiego. W powieści znajdziemy szerokie ujęcie miasta. Ukazane zostaje życie codzienne mieszczan, zarówno bogatych, jak i biednych. Przykładem może być dokładny opis ubogich mieszkańców Powiśla. Jednak Warszawa nie jest jedynym miastem w powieści. Wokulski udaje się przecież także do Paryża. Stolica Francji to nowoczesne, dobrze zaplanowane miasto. Nic dziwnego, skoro udaje się tam zaraz po wielkiej przebudowie Paryża. Dawne wąskie uliczki zamieniły się w szerokie, które rozchodzą się od centrum w kształcie promieni. 4. MOTYW TESKNOTY-Motyw tęsknoty w powieści Bolesława Prusa przejawiał się przede wszystkim w wyznaniach Stanisława Wokulskiego. Dotyczyły one głównie jego wyjazdu w interesach do Bułgarii. Bohater tęsknił wówczas nie tylko za pozostawioną ojczyzną, ale również za ukochaną mu kobietą - Izabelą Łęcką. To dla niej tak naprawdę postanowił wyjechać, ażeby z pokaźnym majątkiem móc wreszcie starać się o jej względy. Z jednej strony to, że tęsknił podwójnie miało pozytywne skutki. Było to dla niego motorem do działania i dawało motywację do jak najszybszego załatwienia spraw. Natomiast z drugiej strony działało to na mężczyznę źle. Wyniszczało go to i nie pozwalało na osiągniecie wewnętrznego spokoju i harmonii. 5. MOTYW PODRÓŻY-Motyw ten również dotyczy głównie Stanisława Wokulskiego, którego można poniekąd uznać jako bohatera będącego w drodze. Pierwsza jego podróż jest pod przymusem - to zsyłka na Syberię za udział w powstaniu styczniowym. Następnie mężczyzna wyjeżdża do Bułgarii, aby zdobyć majątek. Zdobyte dobra pozwoliłyby mu starać się o względy ukochanej - Izabeli Łęckiej. Kolejną wyprawą Wokulskiego okazuje się wyjazd do Paryża, który miał mu pozwolić zapomnieć o nieszczęśliwej miłości. Dalej, Stanisław udaje się do Zasławka, żeby ponownie starać się o względy młodej kobiety. Ostatnia podróż Wokulskiego to droga pociągiem z Warszawy do Krakowa. Podróż ta kończy się w Skierniewicach z uwagi na przebieg podsłuchanej rozmowy na temat stosunku Izabeli do miłości. Życiowa podróż bohatera wiedzie przez drogę wyznaczoną uczuciem do panny Łęckiej. 6. MOTYW DOMU-W Lalce pojawiają się różne domy. Z jednej strony mamy opis domu rodzinnego Rzeckiego. To tam bohater nauczył się być patriotą, dobrym obywatelem i zwolennikiem Napoleona. Innym domem w powieści jest mieszkanie Tomasza Łęckiego. Bogaty salon z braku pieniędzy zaczął popadać w ruinę. Z kolei posiadłość w Zasławku to gościnne i spokojne miejsce. Przypomina dworek w Soplicowie w dziele Mickiewicza. Na koniec dom Geista będzie przykładem mieszkania badacza, który skupia się na postępie. W takim domy najważniejsze są sprzęty naukowe potrzebne do przeprowadzania badań. Sprzęty codziennego użytku mieszkalnego są mocno ograniczone. 7. MOTYW SAMOTNOŚCI - Ponownie najbardziej dotkliwą realizacją motywu samotności w powieści Bolesława Prusa będzie sytuacja Stanisława Wokulskiego. Bohater jest samotny z uwagi na jego charakter indywidualisty. Jest typem samotnika, który niechętnie zwierza się ze swoich problemów. Woli rozwiązywać je samodzielnie i dążyć do jasno wyznaczonych celów bez pomocy innych. Choć otacza się różnymi ludźmi, tak naprawdę wadzi się z losem samemu. Z uwagi na uczucie, które żywi do Izabeli Łęckiej bez wzajemności, Wokulski wydaje się jeszcze bardziej samotny. Innym typem samotnika będzie Ignacy Rzecki, który jako stary subiekł już przyzwyczaił się do swojego stanu. Sprawia wrażenie jakby żyło mu się dobrze samotnie. 8. MOTYW PRZYJAŹNI- Główną realizacją motywu przyjaźni w Lalce będzie relacja Ignacego Rzeckiego ze Stanisławem Wokulskim. Pomimo znacznej różnicy wieku, pomiędzy bohaterami jest silna więź. Chociaż stroną dającą w tej relacji jest przede wszystkim stary subiekt, to jednak ich przyjaźń trwa. Ignacy dobrze życzy Wokulskiemu i martwi się o niego. Chce, żeby młody mężczyzna szczęśliwie się ożenił, nawet podsuwa mu kandydatkę, w której sam jest zakochany. Jest nią Helena Stawska. Taki gest jest wyrazem najwyższej życzliwości względem przyjaciela. Oprócz tego Rzecki dba o sklep, natomiast Wokulski stara się, ażeby subiektowi niczego nie brakowało. Stara się, żeby jego mieszkanie przypominało dom rodzinny Ignacego, ponieważ wie jak wiele dla niego znaczył. 9. MOTYW PATRIOTYZMU - W powieści Bolesława Prusa pojawia się tez motyw patriotyzmu. Przejawia się on przede wszystkim w postawach Ignacego Rzeckiego oraz Stanisława Wokulskiego. Ignacy Rzecki popiera Napoleona. Widzi w postaci Francuza nadzieję na wolność ojczyzny. W swoim pamiętniku wspomina walki o swój kraj, w których brał udział przed laty. Z kolei Stanisław Wokulski za udział w powstaniu trafił za karę na Syberię. W walce o wolność ojczyzny wykazał się ogromną odwagą. Obaj mężczyźni całym sercem liczą na odnowienie się ich ojczyzny. Pomimo dostrzegania licznych wad i przywar Polaków, kochają swój kraj. Jako patrioci są też przykładnymi obywatelami. 10. MOTYW CIERPIENIA - Motyw cierpienia ponownie znajduje odbicie w cierpieniach głównego bohatera - Stanisława Wokulskiego. Mężczyzna cierpi przede wszystkim w sferze uczuciowej. Jest zakochany w kobiecie, która go nie kocha, kobiecie z wyższych sfer - Izabeli Łęckiej. Na nic zdają się jego liczne starania, na które jest gotów, by spodobać się Izabeli. Kupiec ciagle spotyka się z jej lekceważeniem oraz ignorancją. W dodatku kobieta flirtuje z innymi mężczyznami, co tylko dobija Wokulskiego. Jego stan pogłębia się wraz z rozwojem fabuły. Bohater uważa, że prawdziwą przyczyną jego uczucia jest podążanie za ideałami wpojonymi mu przez romantyczną literaturę. Nadal nie widzi winy w samej Izabeli. 11. MOTYW LALKI - Motyw lalki z tyłułu bywa różnie rozumiany. To kluczowy motyw z uwagi na tytuł powieści Prusa. Sam autor przyznaje się, że wzorował się na rzeczywistym procesie o kradzież lalki, który wykorzystał następnie w swoim dziele. Baronowa Krzeszowska oskarża młodą Helene Stawską o przywłaszczenie sobie lalki. Zabawka należała dawniej do zmarłej córki baronowej, a kobieta podpatrzyła jak córka Stawskiej bawi się identyczną lalką. Finalnie okazuje się, że sprzątająca u niej Helena przypadkiem zbiła lalkę. Później jej potłuczone skorupki ukryła na strychu w obawie przed reakcją Krzeszowskiej. Pojawiają się też lalki w witrynie sklepowej. Rzecki nakręca je niczym demiurg w teatralnym świecie złożonym z kukieł, w myśl zasady, że życie to teatr. W tym przypadku lalki mogą być metaforą bohaterów, którymi można sterować. Również na poziomie pisarskiej refleksji, w której w rolę lalkarza wcielałby się sam Bolesław Prus. Z innej strony, określenie lalki" źle się kojarzy i odnosi się szczególnie do próżnych i lekkomyślnych kobiet. W takiej interpretacji główną lalką w powieści byłaby wówczas oczywiście Izabela Łęcka. Plan wydarzeń: TOMI 1. Rozmowy kupców warszawskich o przeszłości Wokulskiego 2. Plan dnia Rzeckiego 3. Dzieciństwo starego subiekta 4. Praca Rzeckiego w sklepie Minclów 5. Powrót Wokulskiego 6. Wiadomość o bankructwie Łęckiego i niechęć Izabeli do zamążpójścia 7. Wykupienie weksli Łęckich przez Wokulskiego 8. Pogarda Izabeli wobec kupca 9. Spacer Wokulskiego po biednym Powiślu 10. Pierwsze spotkanie Wokulskiego z Izabelą w teatrze 11. Szalona miłość powodem wyjazdu na wojnę 12. Spotkanie z robotnikiem - Wysockim 13. Kłótnie rodzinne Krzeszowskich 14. Hojny datek Wokulskiego w Wielki Piątek 15. Pomoc prostytuce Mariannie 16. Wielkanocne śniadanie u hrabiny Karolowej 17. Wspomnienie Rzeckiego o powstaniu na Węgrzech i tułaczce 18. Wokulski w kręgach arystokratów 19. Wspomnienia Rzeckiego o czasach powstania węgierskiego 20. Uroczyste otwarcie sklepu 21. Utworzenie spółki do handlu ze Wschodem 22. Poznanie przez Wokulskiego Juliana Ochockiego 23. List od pani Mieliton 24. Pomysł nabycia kamienicy Łęckich 25. Zakup klaczy barona Krzeszowskiego i wygrana w wyścigach 26. Pojedynek z baronem Krzeszowskim 27. Rozmyślania Łęckiej nad osobą Wokulskiego 28. Miłosne rozterki Stanisława 29. Obiad u Łęckich 30. Spotkanie z ukochaną w Łazienkach 31. Występy Rossiego w Warszawie 32. Kupno kamienicy i pomoc zaoferowana Łęckim 33. Powrót Kazimierza Starskiego 34. Wyjazd Wokulskiego do Paryża 35. Wspomnienia z młodości Wokulskiego 36. Rzecki zarządcą dawnej kamienicy Łęckich TOM II 37. Nawiązanie przez Wokulskiego współpracy z Suzinem 38. Spacery Wokulskiego po Paryżu 39. Poznanie profesora Geista 40. Decyzja o powrocie do Warszawy 41. Pobyt w Zasławiu i zbliżenie Wokulskiego do panny Łęckiej 42. Zaprzyjaźnienie się Rzeckiego i Stawskiej 43. Kupno kamienicy przez baronową Krzeszowską 44. Proces o lalkę 45. Sprzedaż sklepu Szlangbaumom przez Stanisława 46. Próby swatania Wokulskiego z panią Sławską 47. Granie na uczuciach Stacha przez pannę Łęcką 48. Przyjaźń Stanisława i panny Stawskiej przyczyną plotek i wątpliwości Wokulskiego 49. Oświadczyny i rozrzutne życie Wokulskiego 50. Rozmowa w pociągu i samobójcza próba Stanisława 51. Zerwanie zaręczyn przez Stanisława i popadnięcie w apatię 52. Testament Wokulskiego 53. Śmierć Rzeckiego 54. Plany wstąpienia do klasztoru Łęckiej