Struktura zatrudnienia w Polsce
Polska gospodarka dzieli się na trzy główne sektory zatrudnienia:
- Rolnictwo (9,2% w 2019 r.) - obejmuje wytwarzanie żywności poprzez uprawę roślin, chów zwierząt oraz pozyskiwanie zasobów przyrody (rybołówstwo, łowiectwo, leśnictwo). Dostarcza również surowców dla przemysłu.
- Przemysł (32,2% w 2019 r.) - zajmuje się wytwarzaniem dóbr materialnych poprzez pozyskiwanie i przetwarzanie surowców. Dzieli się na przemysł wydobywczy i przetwórczy, często włącza się też budownictwo.
- Usługi (58,6% w 2019 r.) - to nieprodukcyjna działalność zaspokajająca potrzeby ludzi i firm, obejmująca handel, transport, turystykę, edukację, służbę zdrowia, administrację i inne.
Struktura zatrudnienia w Polsce przeszła znaczącą transformację:
| Rok | Rolnictwo | Przemysł | Usługi |
|-----|-----------|----------|--------|
| 1990| 30,4% | 34,0% | 35,6% |
| 2003| 18,2% | 28,6% | 53,2% |
| 2009| 13,4% | 31,0% | 55,6% |
| 2015| 11,6% | 30,3% | 57,9% |
Kluczowe Pojęcie: Struktura zatrudnienia pokazuje, jaki procent pracujących jest zatrudniony w poszczególnych sektorach gospodarki. Zmiany w tej strukturze odzwierciedlają rozwój gospodarczy kraju - im więcej osób pracuje w usługach, a mniej w rolnictwie, tym gospodarka jest bardziej rozwinięta.
Na początku lat 90. XX wieku struktura zatrudnienia w Polsce była zrównoważona - około 1/3 ludności pracowała w każdym z trzech sektorów. Od tamtego czasu dokonała się istotna przemiana, szczególnie w rolnictwie i usługach.