La monarchia absolutna we Francji, klasa 6, była ustanowiona w czasach panowania Ludwika XIV. Absolutyzm we Francji polegał na centralizacji władzy w rękach króla, który miał absolutną kontrolę nad państwem i obywatelami.
Umacnianie władzy królewskiej
Pod koniec XVI wieku, królem Francji został Henryk IV z dynastii Burbonów. Wydał edykt nantejski, który przyniósł koniec wojen religijnych i przyznał wolność wyznania protestantom. Po nim tron objął Ludwik XIII, a później jego syn Ludwik XIV, który to wprowadził monarchię absolutną.
Rządy Ludwika XIV
Mając niecałe pięć lat, Ludwik XIV objął faktyczną władzę w państwie, a jego pierwszym ministrem był kardynał Armand Richelieu. Władca ten wprowadził wiele prawn, które zwiększały jego władzę i kontrolę nad obywatelami, co sprawiło, że ludność musiała wypełniać królewskie nakazy i zadania.
Dwór Ludwika w Wersalu
Ludwik XIV wybudował rezydencję w Wersalu, która była siedzibą królewskiego dworu. Dwór liczył około 10 tysięcy ludzi, którzy oddawali królowi niemal boską czcię. Utrzymanie dworu pochłaniało ogromne środki z rocznych dochodów króla.
Gospodarka i Militarne
Dzięki ministrowi Jean-Baptiste Colbert Francja stała się największą siłą gospodarczą i militarną. Zniósł cła wewnętrzne, popierał rozwój przemysłu i wprowadził wysokie cła na towary zagraniczne. Francuska armia pod wodzą Ludwika XIV liczyła 250 tysięcy żołnierzy.
Monarchia absolutna we Francji miała zarówno swoje pozytywne, jak i negatywne strony. Ludwik XIV rządził zdecydowanie, zaradnie wzmacniając władzę w państwie, ale kosztem ciężkich obciążeń dla ludności i ogromnych wydatków na dwór.
