Liście roślin szpilkowych i różnych form ekologicznych

Liście roślin szpilkowych charakteryzują się cechami kseromorficznymi, czyli adaptacjami do warunków suszy i suszy fizjologicznej, głównie poprzez ograniczenie transpiracji.

Przystosowania obejmują:

• Silnie zredukowaną blaszkę liściową
• Epidermę z grubościennych komórek pokrytych grubą warstwą kutykuli i często woskiem
• Aparaty szparkowe umieszczone w zagłębieniach epidermy
• Warstwę sklerenchymy pod epidermą, usztywniającą szpilkę i ograniczającą dopływ wody
• Miękisz asymilacyjny w formie miękiszu wieloramiennego

Example: Sosna zwyczajna jest typowym przykładem rośliny o liściach szpilkowych z cechami kseromorficznymi.

Budowa morfologiczna i anatomiczna liści roślin różni się w zależności od formy ekologicznej:

1. Hydrofity (np. rdestnica):

   • Aparaty szparkowe w górnej epidermie (u roślin pływających)
   • Miękisz powietrzny
   • Chloroplasty w komórkach epidermy u wielu gatunków

2. Higrofity (np. koleus):

   • Cienkie blaszki liściowe przystosowane do transpiracji w warunkach dużej wilgotności
   • Żywe włoski w epidermie zwiększające powierzchnię parowania
   • Możliwe występowanie hydatod usuwających wodę w stanie ciekłym

3. Mezofity (np. lilak pospolity):

   • Pośrednie przystosowania między hydrofitami a kserofitami

Definition: Hydatody to struktury wydzielnicze u roślin, usuwające nadmiar wody w postaci kropli.

Liście pełnią różne funkcje w roślinie i można je podzielić na:

• Trofofile - przeprowadzające fotosyntezę
• Sporofile - służące do wytwarzania zarodników
• Płone - budujące kwiaty

W kwiatostanie występują specjalne typy liści:

• Słupki (makrosporofile) - zawierają zalążnie
• Pręciki (mikrosporofile) - zawierają worki pyłkowe (mikrosporangia)

Ta różnorodność budowy i funkcji liści pokazuje, jak ważne są te organy dla życia i rozmnażania roślin.