Parcie korzeniowe i transpiracja
Parcie korzeniowe to aktywny mechanizm transportu jonów i innych substancji z komórek walca osiowego do elementów drewna. W przeciwieństwie do siły ssącej liści, wymaga nakładu energii metabolicznej z oddychania komórkowego. Tworzy dodatnie ciśnienie hydrostatyczne działające jak pompa tłocząca wodę w górę. Jego efektami są gutacja (wypływ wody przez hydatody, zwłaszcza nocą) oraz wiosenny płacz roślin (wypływanie płynu wczesną wiosną, gdy brak jeszcze liści).
Transpiracja to parowanie wody z rośliny, które odbywa się trzema drogami: kutykularna (przez powierzchnię liścia), szparkowa (przez aparaty szparkowe) oraz przetchlinkowa (przez przetchlinki korka). Na intensywność transpiracji wpływa wiele czynników: światło, ilość wody, wiatr, wilgotność powietrza, temperatura, ilość aparatów szparkowych, powierzchnia liścia, grubość kutykuli, wielkość systemu korzeniowego i przetchlinek.
Pamiętaj! Transpiracja nie tylko transportuje wodę, ale też reguluje temperaturę rośliny, podobnie jak pocenie się u ludzi!
Składniki mineralne
Rośliny potrzebują zarówno makro-, jak i mikroelementów. Najważniejsze makroelementy to: azot (N) - stymulujący wzrost organów roślinnych, siarka (S) - składnik koenzymów, magnez (Mg) - składnik chlorofilu, potas (K) - uczestniczący w osmoregulacji i ruchach szparek, wapń (Ca) - budujący ściany komórkowe oraz żelazo (Fe) - niezbędne do syntezy chlorofilu.
Szczególnie ważny jest azot, na który zapotrzebowanie wzrasta podczas intensywnego rozwoju części zielonych. Ponieważ rośliny nie mogą korzystać z azotu atmosferycznego, pobierają go z gleby w formie jonów azotanowych (NO₃⁻) lub amonowych (NH₄⁺). Jony azotanowe są łatwiej dostępne, ale wymagają redukcji, co pochłania energię ATP. Jony amonowe są wolniej pobierane z powodu silnego wiązania przez kompleks sorpcyjny gleby.