Korzeń - podziemny bohater roślin
Korzeń to organ podziemny, który powstaje z zawiązka korzenia w zarodku rośliny. Jego główne zadanie to pobieranie wody i soli mineralnych z gleby - bez tego roślina po prostu by uschła.
Korzeń ma bardzo przemyślaną budowę anatomiczną. W młodych korzeniach mamy budowę pierwotną, która powstaje dzięki działaniu stożka wzrostu. U roślin drzewiastych z czasem rozwija się budowa wtórna, która powstaje z działania kambium i felogenu.
Systemy korzeniowe to sposób, w jaki korzenie są zorganizowane. Rośliny dwuliścienne mają zwykle korzeń główny rosnący pionowo w dół z krótkimi korzeniami bocznymi. Jednoliścienne preferują system wiązkowy - bez wyraźnego korzenia głównego, za to z licznymi korzeniami przybyszowymi wyrastającymi z podstawy pędu.
Korzeń dzieli się na pięć stref: czapeczkę (chroni delikatne tkanki), strefę podziałów komórkowych (stożek wzrostu), strefę wydłużania, strefę włośnikową (tu zachodzi pobieranie składników) i strefę wyroślniętą (powstają korzenie boczne).
Tkanki pierwotne korzenia to ryzoderma (zewnętrzna warstwa), kora pierwotna i walec osiowy. U roślin drzewiastych powstają też tkanki wtórne dzięki kambium (odkłada drewno i łyko wtórne) oraz fellogenu (tworzy korek).
Korzenie potrafią się modyfikować w zależności od potrzeb: korzenie podporowe (kukurydza), spichrzowe (marchew, burak), czepne (bluszcz), ssawki u pasożytów, czy oddechowe u roślin bagiennych. To pokazuje, jak elastyczne są rośliny!
💡 Ciekawostka: Włośniki korzeniowe zwiększają powierzchnię pobierania nawet 20 razy! To jakby mieć super-rozbudowany system rurociągów.