Kręgi szyjne, zwane również kręgami szyjnymi, są częścią kręgosłupa, na której osadzona jest głowa. Większość ssaków ma stałą liczbę kręgów szyjnych. Pierwszy krąg, zwany kręgiem szyjnym 1, to inaczej kręg szczytowy lub dźwigacz (atlas), który łączy się bezpośrednio z czaszką. Charakterystyczne cechy to brak trzonu (zrastającego się z kręgiem 11 w życiu prenatalnym), dwa łuki (dobrzuszny i dogrzbietowy), skrzydła kręgu szczyłowego oraz brak wyrostków stawowych doczaszkowych i doogonowych. Kolejne kręgi szyjne to kręg obrotowy (axis), który charakteryzuje się znaczną długością oraz obecnością zęba (przekształcony trzon atlasa).
Kręgi szyjne c3-c6
Kolejne kręgi szyjne od 3 do 6 charakteryzują się słabo wykształconymi wyrostkami kolczystymi i obecnością krótkich wyrostków poprzecznych, przebitych otworem wyrostka poprzecznego. Otworki wyrostków poprzecznych sąsiadujących kręgów tworzą kanał poprzeczny, którym przechodzi tętnica zyła kręgowa i nerw kręgowy. Zmiany patologiczne w obrębie tych otworów mogą prowadzić do zaburzeń w przepływie krwi oraz powodować objawy bólowe i inne zaburzenia ze strony narządów unerwianych przez nerwy kręgowe.
Kręg szyjny c7
Krąg szyjny 7 jest podobny do kręgów piersiowych i charakteryzuje go skrócony trzon, wysoki wyrostek kolczysty, brak otworu wyrostka poprzecznego oraz obecność dołków zebrowych doogonowych, służących do połączenia z pierwszą parą żeber.
W rezultacie, każdy z kręgów szyjnych ma swoje charakterystyczne cechy, które odpowiadają za konkretne funkcje w budowie i pracę kręgosłupa. Warto zwrócić uwagę na różnice w budowie kręgów szyjnych u różnych gatunków zwierząt, takich jak psy, bydło czy leniwce, które również mają swoje specyficzne cechy budowy kręgów szyjnych.
