Nicienie są to pasożytnicze glisty ludzkie, które należą do grupy nicieni glebowych. Mają wydłużony kształt ciała i brak odnóży, przy symetrii dwubocznej. Ich ciało pokryte jest worem powłokowo-mięśniowym, który składa się z mięśni i nabłonka. Nabłonek może być syncytialny lub komórkowy, a także hipodermalny. Ich wewnętrzna budowa to jednowarstwowe ciało z jamą ciała, bocznym wątkiem, hipodermalnym nabłonkiem, mięśniami, macicą, grzbietowym wątkiem, hipodermalnym pniem nerwowym oraz odbytnicą.

Układ pokarmowy nicieni jest drożny, znajdują się w nim jelito przednie, środkowe i tylne, do którego dołączone są wargi. Nicienie posiadają jamę gębową oraz silnie umięśnioną gardziel. Procesy trawienia, wchłaniania i formowania kału zachodzą w poszczególnych odcinkach jelita nicieni.

Nicienie rozmnażają się płciowo, przy czym istnieje dymorfizm płciowy między nimi. Zapłodnienie odbywa się wewnętrznie we wnętrzu ciała rodzica, a zarówno jaja jak i żyworódki są sposobami rozmnażania się nicieni. Proces rozwojowy glisty ludzkiej obejmuje etapy wylęgania larw w jelicie cienkim, ich wędrówki przez wątrobę i serce do płuc, a następnie do dojrzałych larw w jelicie cienkim.

Nie wszystkie nicienie są pasożytami, jednak glista ludzka należy do gatunków pasożytniczych, które wywołują konkretną patologię w organizmie człowieka. Cykl rozwojowy glisty ludzkiej trwa od momentu zjedzenia jaja aż do dojrzałego osobnika w jelicie cienkim, co może prowadzić do różnych schorzeń układu pokarmowego.

Nicienie glebowe zwykle żyją w glebie, gnijących resztkach organicznych oraz wody. Można je znaleźć w różnych środowiskach, zarówno naturalnych jak i antropogenicznych.

Mając na uwadze cykl rozwojowy pasożytów, rozpoznanie infekcji nicieniami oraz zrozumienie ich cech charakterystycznych jest kluczowe w zapobieganiu problemom zdrowotnym związanym z ich obecnością. Budowa, tryb życia, rozwój, rozmnażanie i znaczenie nicieni odgrywają ważną rolę zarówno w przyrodzie, jak i dla człowieka.