Sposoby zapylania roślin okrytonasiennych
Rośliny okrytozalążkowe wykształciły dwa główne sposoby zapylania: przez wiatr i przez zwierzęta. Rośliny wiatropylne mają długie pręciki, duże znamiona słupków oraz wytwarzają dużo lekkiego pyłku. Ich okwiat jest zazwyczaj zredukowany i bezwonny.
Rośliny zapylane przez zwierzęta charakteryzują się dużym, barwnym okwiatem, wytwarzają lepki, ciężki pyłek oraz nektar przywabiający zapylacze. Dzięki temu są atrakcyjne dla owadów i innych zwierząt, które przenoszą pyłek.
Aby uniknąć samozapylenia, rośliny rozwinęły różne mechanizmy, takie jak przedsłupność (słupki dojrzewają wcześniej) lub przedprątność (pręciki dojrzewają wcześniej). Innym mechanizmem jest heterostylia - występowanie kwiatów z długimi lub krótkimi słupkami i odpowiednio położonymi pręcikami.
Te różnorodne strategie zapylania zwiększają szanse na skuteczne zapłodnienie krzyżowe, które prowadzi do większej różnorodności genetycznej potomstwa, dając roślinom okrytonasiennym przewagę ewolucyjną.