Nazewnictwo i wzory sumaryczne soli
Sole mają prosty wzór ogólny, w którym Me oznacza atom metalu, a R resztę kwasową. Wartościowość metalu i reszty kwasowej zapisujemy jako indeksy dolne (a i b) przy symbolach.
Nazwy soli tworzymy według prostych zasad. Dla soli kwasów tlenowych używamy końcówki -an, a dla soli kwasów beztlenowych końcówki -ek. Zawsze podajemy też nazwę metalu i jego wartościowość (jeśli metal występuje na różnych stopniach utlenienia).
Niektóre metale mają stałą wartościowość: litowce (I), berylowce (II), borowce (III). Inne jak żelazo czy chrom mogą występować na różnych stopniach utlenienia, np. Fe(II) i Fe(III).
💡 Warto zapamiętać! Dysocjacja elektrolityczna to proces rozpadu związku na jony w wodzie. Sole dysocjują na kationy metali (ładunek dodatni) i aniony reszt kwasowych (ładunek ujemny).