Promieniotwórczość naturalna
Promieniotwórczość naturalna występuje w trzech głównych rodzajach: promieniowanie alfa (α), beta (β) i gamma (γ). Każdy z nich ma inne właściwości i mechanizmy emisji.
Promieniowanie alfa to emisja z jądra atomowego 2 protonów i 2 neutronów cząstka α = $^4_2He$. Przemianę tę opisuje równanie: ZAX⟶Z−2A−4Y+24α. W wyniku tej przemiany powstaje nowy pierwiastek o liczbie masowej mniejszej o 4 i liczbie atomowej mniejszej o 2.
Promieniowanie beta polega na emisji elektronu, który powstaje z rozpadu neutronu w jądrze atomowym. Równanie tej przemiany to: ZAX⟶Z+1AY+β. Liczba masowa pozostaje bez zmian, a liczba atomowa zwiększa się o 1.
Promieniowanie gamma to fala elektromagnetyczna, która zazwyczaj towarzyszy promieniowaniu alfa lub beta. Jest to energia w postaci fotonów, emitowana gdy jądro przechodzi ze stanu wzbudzonego do stanu podstawowego.
Ciekawostka: Poza podstawowymi rodzajami promieniotwórczości istnieją też inne typy przemian, jak emisja pozytronu (β+) czy wychwyt elektronu (wychwyt K), który można opisać równaniem: ZAX+e⟶Z−1AY.
Ważnym pojęciem w promieniotwórczości jest czas połowicznego rozpadu $T_{\frac{1}{2}}$. To okres, po którym połowa atomów w badanej próbce ulegnie rozpadowi. Jest to charakterystyczna wartość dla każdego izotopu promieniotwórczego.