Koloidy to roztwory koloidalne składające się z fazy rozproszonej i ośrodka dyspersyjnego. Ruchy Browna to chaotyczne ruchy cząstek fazy w ośrodku ciekłym lub gazowym. Efekt Tyndalla to rozproszenie światła na cząstkach fazy rozproszonej (charakterystyczny stożek). Koagulacja to łączenie się cząstek fazy rozproszonej w większe zespołu, tworzenie żelu. Elektropoleza to ruch cząstek fazy rozproszonej u polu elektrycznym.
Właściwości koloidów
Koloidy zawierają fazy rozproszone to gaz, ciecz i substancje stałe. Ośrodek dyspersyjny może być gazem, cieczą lub substancją stałą. Nazwa koloidu jest uzależniona od rodzaju zastosowanego ośrodka dyspersyjnego oraz fazy rozproszonej. Przykłady to aerozol, piana, emulsja, oraz zol stały.
Koloidy płyny to aerozole, emulsje oraz żele, które mogą być liofilowe lub liofobowe, w zależności od powinowactwa do ośrodka dyspersyjnego.
Ruchy Browna
Ruchy Browna to chaotyczne ruchy cząstek fazy w ośrodku ciekłym lub gazowym. Przykładowe efekty to mgła, chmury, dym, kurz, bita śmietana, pianka do golenia, mleko, majonez oraz lody.
Koagulacja białka
Koagulacja białka to proces, w którym cząstki fazy rozproszonej łączą się w większe skupiska, tworząc żel. Ten proces może być odwracalny przez peptyzację, jednak w przypadku białka jest on nieodwracalny, prowadząc do denaturacji.
Zawiesina a koloid
Pod wpływem soli zol ulega koagulacji, cząstki fazy rozproszonej łączą się w duże skupiska, powstanie galaretowaty osad tzw. żel. Koagulacja może zajść także dzięki dodaniu innego niż sól elektrolitu, alkoholu, ogrzewanie, odparowanie ośrodka dyspersyjnego lub wstrząsanie.
