Odbicie i załamanie światła
Odbicie światła następuje na granicy dwóch ośrodków, jak na przykład powietrze i woda. Zgodnie z prawem odbicia światła, kąt odbicia jest zawsze równy kątowi padania, a promień padający i odbity leżą w tej samej płaszczyźnie. Kiedy patrzysz w lustro, widzisz obrazy pozorne, które są symetryczne względem powierzchni zwierciadła.
Gdy światło przechodzi z jednego ośrodka do drugiego, ulega załamaniu - zmienia kierunek rozchodzenia się. Im większy kąt padania, tym silniejsze załamanie. Stosunek kątów padania i załamania opisuje współczynnik załamania światła, który można obliczyć ze wzoru n = c/v, gdzie c to prędkość światła w próżni, a v - prędkość światła w danym ośrodku.
Fascynującym zjawiskiem jest całkowite wewnętrzne odbicie, które zachodzi, gdy światło próbuje przejść z ośrodka o większej gęstości optycznej do ośrodka o mniejszej gęstości, a kąt padania przekracza wartość krytyczną zwaną kątem granicznym. Wówczas światło nie przechodzi do drugiego ośrodka, lecz w całości odbija się jak od zwierciadła.
Ciekawostka! Na zjawisku całkowitego wewnętrznego odbicia opiera się działanie światłowodów - cienkich prętów ze szkła lub tworzywa, którymi przesyłane są zakodowane informacje w postaci impulsów światła na ogromne odległości!