Odbicie i załamanie światła - podstawy
Gdy światło pada na powierzchnię, może zostać odbite lub rozproszone. O odbiciu mówimy, gdy powierzchnia jest idealna gładka (jak lustro), a o rozproszeniu, gdy jest nierówna.
Zgodnie z prawem odbicia, kąt padania równa się kątowi odbicia, a wszystkie promienie (padający, odbity) oraz normalna leżą w jednej płaszczyźnie. Normalna to linia prostopadła do powierzchni odbijającej.
Obraz powstały w lustrze ma charakterystyczne cechy: jest pozorny (powstaje w wyniku przecięcia przedłużeń promieni odbitych), prosty (nieodwrócony) oraz może być powiększony, pomniejszony lub tej samej wielkości co przedmiot.
💡 Ciekawostka: Prawo odbicia było znane już starożytnym Grekom i jest jednym z najstarszych odkrytych praw fizycznych!
Zjawisko załamania występuje, gdy światło przechodzi z jednego ośrodka do drugiego, zmieniając przy tym kierunek. Stosunek sinusów kąta padania i załamania jest równy stosunkowi prędkości światła w obu ośrodkach.