Zróżnicowanie środowiska Tatr
Tatry zajmują 785 km² w środkowej części Karpat Zachodnich. Dzielimy je na Tatry Zachodnie, Tatry Wysokie oraz Tatry Bielskie (znajdujące się całkowicie na Słowacji). Najwyższym szczytem jest słowacki Gerlach (2655 m n.p.m.), a w polskiej części Rysy (2499 m n.p.m.).
Budowa geologiczna Tatr jest mocno zróżnicowana. Tatry Wysokie zbudowane są z odpornych skał, co nadaje im charakterystyczną ostrą, wysokogórską rzeźbę. Tatry Zachodnie mają część południową utworzoną z łupków krystalicznych, a północną z podatnych na krasowienie wapieni i dolomitów. Stąd są niższe i mają łagodniejsze, zaokrąglone szczyty.
Rzeźba wysokogórska Tatr to efekt działania licznych czynników. Charakterystyczne elementy to granie (skaliste grzbiety łączące szczyty i przełęcze), turnie (pojedyncze, skaliste szczyty o stromych ścianach) i żleby (rynnowe formy, którymi osypuje się materiał skalny). Widoczne są też stożki piargowe oraz kotły polodowcowe, częściowo wypełnione wodą tworzącą jeziora cyrkowe.
Ciekawostka: Wiatr halny, charakterystyczny dla Tatr, powstaje dzięki barierze górskiej utrudniającej przepływ powietrza w kierunku północ-południe, co tworzy najsurowszy klimat w Polsce!
W Tatrach wyróżniamy sześć pięter klimatyczno-roślinnych: podgórze (dawniej lasy liściaste, dziś pola i pastwiska), regiel dolny 900−1200mn.p.m.,głoˊwniesˊwierki, regiel górny 1200−1600mn.p.m.,sˊwierki, piętro kosodrzewiny 1600−1800mn.p.m., piętro hal 1800−2200mn.p.m.,trawyizioła oraz piętro turni (powyżej 2200 m n.p.m., jedynie mchy i porosty).