Alternatywny zapis:

gruźlicę -laureat literackiej nagrody Nobla GENEZA DŻUMY: - wydana w 1947r. - 2 lata po wojnie - czas akcji- lata 40, od kwietnia do lutego przyszłego roku -miejsce akcji to Oran DZUMA: - dużo szczurów na ulicy (8 tys), Michael zmarł przez szczury na gruczoły -dr. Costel stwierdził, że jest epidemia - wiosną zamknęli granice miasta, ludzie zaczęli się buntować bo mieli daleko rodziny, trzeba się podporządkować, bo służby pilnują - kontaktowano się za pomocą listów, a potem nie, żeby zaraza się nie przenosiła telefony nie działały, bo było duże obciążenie -używano telegrafów na kilka słów -oszczędzano energię, dbano o higienę -nie było leków na dżumę -odizolowywano chorych -nie godzono się na kwarantanny · pogrzeby początkowo odbywały sie na cmentarzu ale ludzie nie mogli na nie przychodzić -ciała zasypywane były wapnem - trupy wywożono wagonami za bramę i palono, byl wielki dym i okropny zapach Ludzie rzucali kwiaty do wagonów - wierzono w różne plotki, np. że alkohol zabija zarazę -ludzie podpalali domy, bo wierzyli, że pozbędą się zarazków BERNARD RIEUX: -35 lat, doktor -twarz kwadratowa, duży nos -miał ciężko chorą żonę, która wyjechała do sanatorium, a następnie zmarła -mieszkał w Oranie -walczył z dżumą, miał świadomość ryzyka -pomagał innym -nie liczył na nagrody, poklaski -jest narratorem utworu - miał ciężko w życiu, bo jego ojciec był robotnikiem, wywodził się z biednej rodziny, ale mimo wszystko stał się lekarzem -bieda pokazała mu jak żyć -pragnął za wszelką cenę pomagać innym - nie wierzył w Boga, ateista -wierzył w humanizm -trzeba walczyć ze śmiercią -był uprzejmy i miły -zaniedbał żonę, nie miał z nią dobrego kontaktu -skromny człowiek, ludzie ufali mu bezgranicznie -walczy do końca i ratuje ludzkie życia -miał czas dla przyjaciół, mimo pracy -nie mógł patrzeć na krzywdę ludzką podczas pandemii -doktor przeżyje dżumę mimo utraty bliskich będzie walczyć do końca -jest oddany pacjentom -leczył za darmo -nie cieszył się, że dżuma wyginęła, bo wiedział, że będzie jeszcze trwać JEAN TARRU: - nie pochodził z Oranu, mieszkał w hotelu w centrum - człowiek dobroduszny, uśmiechnięty -kronikarz epidemii, artysta -jest oczarowany, zachwycony Oranem -chciał odnaleźć spokój wewnętrzny -przyjaźnił się ż doktorem Rieux -utworzył ochotniczą organizację pomocy -uważał, że epidemia to sprawa każdego -walka z dżumą była ważna -mimo pracy miał czas dla przyjaciół -dzieciństwo Tarru: -rodzice go kochali, jego ojciec był zastępcą prokuratora, w wieku 17 lat Tarru wziął udział w rozprawie ojca, był obecny w czasie egzekucji, po śmierci ojca matkę zabrał do siebie -był przeciwny przemocy i zabijaniu -nie wierzył w Boga, lecz chciał być świętym -walczył z dżumą Być zadżumiony- zgodzić się na śmierć Raymont Rambert: dziennikarz z Paryża wielkiego dziennika Paryskiego - do Oranu przyjechał przed epidemią, by przeprowadzić ankietę jak żyje się Arabom w Oranie przez epidemię został przymusowo zatrzymany w Oranie - nie mógł się z tym pogodzić, tęsknił za swoją ukochaną, którą nazywał żoną nie czuje się zobowiązany do pomocy, „dżuma go nie dotyczy,, - tęskni on za Paryżem, przesiaduje na dworcu i ogląda plakaty z Paryża i czeka na pociąg, który nie przyjedzie - jest zdeterminowany, chodzi po urzędach, ma legitymację dziennikarską, więc ma taką możliwość - nikt nie chce mu pomóc, musi zostać w Oranie - decyduje się spotkać z nielegalną organizacją, która zajmuje się przemytem ludzi - Rambert spotyka się Garcią, był on przedstawicielem organizacji - jednak ten umawia go z kolejnymi osobami i nie przynosi to rezultatów - dziennikarz nie odpuszcza, płaci kolejnym osobom - prosi on Rieux o zaświadczenie, że jest zdrowy - Rieux nie chce się na to zgodzić, ponieważ nie ma takiej pewności, nie weźmie za to odpowiedzialności Rieux i Tarrou zachęcają go do przyłączenia się do organizacji sanitarnej Rambert jest sceptycznie nastawiony, ale ostatecznie godzi się pomóc do momentu ucieczki kiedy widzi ból i cierpienie nie ucieka, kiedy ma możliwość - zmienił on swoje zdanie i czuje, że jest to jego obowiązek - nie mógłby być szczęśliwy z ukochaną, kiedy tu dzieje się taka tragedia PANELOUX: -szczególna pozycja w zakonie, przechodzi przemian Wygłasza kazanie miesiąc po epidemi, Która jest karą od Boga za grzechy o ręczników mówili w formie ,wy" w Kazaniu dżuma zmywa grzech, ojciec paneloux jednoczy się z społeczeństwem i porównuje do Egiptu -Przestraszył ludzi i uważam że ludzie sprawiedliwi nie mają się czego bać źli wręcz przeciwnie powinni się bać i przypomina również Italię w średniowieczu gdzie było więcej trupów niż siebie w podczas epidemii dżumy przywołuje też obrazy wielkiej maczugi nad miastem która uderza w co popadnie i zaraża dżuma -Wizyta raz w tygodniu w kościele nie wystarczy -Wstąpił do formacji sanitarnej i śmierć syna sędziego Othona bardzo na niego wpłynęła -2 kazanie: czy Kapłan może radzić się u lekarza kościół zapełniony wy trzech czwartych ale to nie był problem używał teraz formy ,,my" a nie ,wy", smierć ludzi na niego bardzo wpłynęła, jedna się z Oranczykami, zjawiska dżumy Nie należy zrozumieć tylko wyciągać wnioski Bóg nie może wszystkiego wytłumaczyć a zło jest skomplikowany i również nie należy go zrozumieć tylko wyciągać z niek wnioski, religia codzienna nie pasowało do czasów dżumy -wkrótce zachorował i nie miał typowych objawów dżumy wyjść szpitalu jego stan był bardzo ciężki lecz umarł ze niejednoznaczną diagnoza z krucyfiksem w dłoniach