Zlodowacenia na obszarze Polski
Lądolód skandynawski wielokrotnie wkraczał na tereny Polski, tworząc trzy główne zlodowacenia. Zlodowacenie południowopolskie sięgało najdalej na południe, dochodząc aż do Sudetów i Karpat. Było najstarsze i najbardziej rozległe.
Zlodowacenie środkowopolskie miało mniejszy zasięg, ale zostawiło po sobie wyraźne formy terenu. Z kolei zlodowacenie północnopolskie (zwane też bałtyckim) było najmłodsze i objęło tylko północną część Polski, kształtując głównie Pojezierza.
Na Niżu Polskim możemy zaobserwować wiele charakterystycznych form polodowcowych. Sandry to rozległe, piaszczyste równiny utworzone przez wody wypływające z topniejącego lodowca. Rynny polodowcowe to wąskie, długie zagłębienia, często wypełnione wodą tworzące jeziora rynnowe. Moreny to wały utworzone z materiału niesionego przez lodowiec, a pradoliny to szerokie doliny powstałe na przedpolu lądolodu.
Ciekawostka! Czy wiesz, że najpiękniejsze polskie jeziora, takie jak te na Mazurach, zawdzięczamy właśnie działalności lodowców? Wiele z nich powstało w rynnach polodowcowych wyżłobionych przez topniejące wody lodowcowe.
W górach również spotykamy ślady dawnych lodowców, choć są one inne niż na niżu. Dolina U-kształtna (zwana też doliną żłobową) ma charakterystyczny przekrój przypominający literę U. Kotły lodowcowe (cyrkle) to półkoliste zagłębienia w zboczach górskich, gdzie gromadziły się masy lodu. Możesz je zobaczyć np. w Tatrach, gdzie tworzą malownicze stawy.