Pobierz z
Google Play
Proste zwierzęta bezkręgowe
Metabolizm
Kręgowce zmiennocieplne
Chemiczne podstawy życia
Genetyka klasyczna
Układ pokarmowy
Komórka
Organizm człowieka jako funkcjonalna całość
Bakterie i wirusy. organizmy beztkankowe
Rozmnażanie i rozwój człowieka
Ekologia
Aparat ruchu
Genetyka molekularna
Genetyka
Układ wydalniczy
Pokaż wszystkie tematy
Systematyka związków nieorganicznych
Budowa atomu a układ okresowy pierwiastków chemicznych
Gazy i ich mieszaniny
Reakcje chemiczne w roztworach wodnych
Sole
Wodorotlenki a zasady
Efekty energetyczne i szybkość reakcji chemicznych
Węglowodory
Roztwory
Stechiometria
Pochodne węglowodorów
Układ okresowy pierwiastków chemicznych
Kwasy
Świat substancji
Reakcje utleniania-redukcji. elektrochemia
Pokaż wszystkie tematy
18
Udostępnij
Zapisz
Pobierz
METODY PREZENTACJI ZJAWISK NA MAPACH Cechy jakościowe Metoda powierzchniowa - występowanie zjawisk o charakterze zwartym i rozłącznym, zwanym inaczej wykluczającym się (np. strefy klimatyczne) jest przedstawiane za pomocą różnych kolorów oraz cieniowania. Metoda sygnaturowa - zjawiska są przedstawione za pomocą znaków punktowych lub liniowych zwanych sygnaturami. Sygnatury mogą mieć różne formy graficzne, takie jak: obrazkowe, literowe lub geometryczne. Metoda zasięgów – linie oraz barwa wyznaczają zasięg zjawisk rozproszonych, które mogą się częściowo pokrywać, niewykluczających się jak np. zasięgi występowania buka i świerka). Cechy ilościowe Metoda izolinii - izolinie łączą punkty o takiej samej wartości zjawiska, przykładowo izotermy są liniami o takiej samej temperaturze, izobaty - linie takiej samej głębokości, izobary - linie takiego samego ciśnienia. Metoda kartodiagramu - zjawiska są przedstawiane za pomocą umieszczonych na mapie wykresów. Ich wielkość pozwala odczytać na skali rzeczywistą wartość zjawiska. Metoda kartogramu - wartości względne przedstawia się w przedziałach za pomocą barw lub cieniowania o narastającym natężeniu. Taka metoda jest stosowana na mapach politycznych oraz administracyjnych. Metoda kropkowa - stosowana jest najczęściej do przedstawiania rozmieszczenia populacji. Każda z kropek oznacza liczbę osobników lub obiektów w danym otoczeniu lub miejscu.
Użytkownik iOS
Filip, użytkownik iOS
Zuzia, użytkownik iOS
0
0
19
na podstawie podręcznika nowej ery (podstawa)
202
notatka z geografii
0
63
Temat z klasy 1 liceum z geografii rozszerzonej, opracowany na podstawie podręcznika z nowej ery
METODY PREZENTACJI ZJAWISK NA MAPACH Cechy jakościowe Metoda powierzchniowa - występowanie zjawisk o charakterze zwartym i rozłącznym, zwanym inaczej wykluczającym się (np. strefy klimatyczne) jest przedstawiane za pomocą różnych kolorów oraz cieniowania. Metoda sygnaturowa - zjawiska są przedstawione za pomocą znaków punktowych lub liniowych zwanych sygnaturami. Sygnatury mogą mieć różne formy graficzne, takie jak: obrazkowe, literowe lub geometryczne. Metoda zasięgów – linie oraz barwa wyznaczają zasięg zjawisk rozproszonych, które mogą się częściowo pokrywać, niewykluczających się jak np. zasięgi występowania buka i świerka). Cechy ilościowe Metoda izolinii - izolinie łączą punkty o takiej samej wartości zjawiska, przykładowo izotermy są liniami o takiej samej temperaturze, izobaty - linie takiej samej głębokości, izobary - linie takiego samego ciśnienia. Metoda kartodiagramu - zjawiska są przedstawiane za pomocą umieszczonych na mapie wykresów. Ich wielkość pozwala odczytać na skali rzeczywistą wartość zjawiska. Metoda kartogramu - wartości względne przedstawia się w przedziałach za pomocą barw lub cieniowania o narastającym natężeniu. Taka metoda jest stosowana na mapach politycznych oraz administracyjnych. Metoda kropkowa - stosowana jest najczęściej do przedstawiania rozmieszczenia populacji. Każda z kropek oznacza liczbę osobników lub obiektów w danym otoczeniu lub miejscu.
METODY PREZENTACJI ZJAWISK NA MAPACH Cechy jakościowe Metoda powierzchniowa - występowanie zjawisk o charakterze zwartym i rozłącznym, zwanym inaczej wykluczającym się (np. strefy klimatyczne) jest przedstawiane za pomocą różnych kolorów oraz cieniowania. Metoda sygnaturowa - zjawiska są przedstawione za pomocą znaków punktowych lub liniowych zwanych sygnaturami. Sygnatury mogą mieć różne formy graficzne, takie jak: obrazkowe, literowe lub geometryczne. Metoda zasięgów – linie oraz barwa wyznaczają zasięg zjawisk rozproszonych, które mogą się częściowo pokrywać, niewykluczających się jak np. zasięgi występowania buka i świerka). Cechy ilościowe Metoda izolinii - izolinie łączą punkty o takiej samej wartości zjawiska, przykładowo izotermy są liniami o takiej samej temperaturze, izobaty - linie takiej samej głębokości, izobary - linie takiego samego ciśnienia. Metoda kartodiagramu - zjawiska są przedstawiane za pomocą umieszczonych na mapie wykresów. Ich wielkość pozwala odczytać na skali rzeczywistą wartość zjawiska. Metoda kartogramu - wartości względne przedstawia się w przedziałach za pomocą barw lub cieniowania o narastającym natężeniu. Taka metoda jest stosowana na mapach politycznych oraz administracyjnych. Metoda kropkowa - stosowana jest najczęściej do przedstawiania rozmieszczenia populacji. Każda z kropek oznacza liczbę osobników lub obiektów w danym otoczeniu lub miejscu.
Użytkownik iOS
Filip, użytkownik iOS
Zuzia, użytkownik iOS