Środowisko przyrodnicze Bałtyku
Bałtyk to stosunkowo niewielkie i płytkie morze o powierzchni 415 000 km² i średniej głębokości zaledwie 52 m. Jego dno stanowi szelf kontynentalny, a najgłębszym punktem jest Głębia Landsort (459 m). To najmłodsze morze świata - liczy sobie tylko około 4000 lat!
Wybrzeża Bałtyku mają zróżnicowany charakter. W Szwecji, Finlandii i Estonii dominują wybrzeża fierdowo-szkierowe, powstałe przez zalanie terenów polodowcowych. Z kolei w Polsce, na Litwie, Łotwie i w Rosji występują głównie płaskie wybrzeża zalewowo-mierzejowe, urozmaicone miejscami klifami.
Bałtyk wyróżnia się niskim zasoleniem - średnio tylko 7,5‰, co klasyfikuje go jako morze słonawe. Wynika to z ograniczonego połączenia z oceanem przez wąskie cieśniny duńskie (Sund, Bełty i Kattegat), niskiego parowania wody oraz dużego dopływu wód słodkich z rzek. Temperatura wody jest stosunkowo niska - latem osiąga średnio 13-18°C.
Ciekawostka: Niska zawartość soli w Bałtyku sprawia, że zimą niektóre jego części mogą zamarzać, co jest rzadkością wśród mórz na podobnej szerokości geograficznej!
Flora i fauna Bałtyku jest uboga w porównaniu z innymi morzami. Występują tu zarówno gatunki morskie, jak i słodkowodne, ale ich różnorodność jest ograniczona przez niskie zasolenie i zanieczyszczenie. Rośliny morskie rozwijają się głównie w strefach przybrzeżnych do głębokości 20 m, ponieważ zmętnienie wody uniemożliwia dotarcie światła głębiej.