Formy Polodowcowe po Lądolodach
Krajobraz Polski w dużej mierze został ukształtowany przez lądolody, które pokrywały nasz kraj podczas plejstocenu. Krajobraz polodowcowy obejmuje zarówno formy powstałe w wyniku niszczącej, jak i budującej działalności lodu.
Wśród form niszczących wyróżniamy rynny podlodowcowe - długie, wąskie zagłębienia powstałe pod lądolodem. Gdy wypełnią się wodą, tworzą charakterystyczne jeziora rynnowe, powszechne na Pojezierzu Mazurskim. Z kolei pradoliny to szerokie doliny utworzone przed czołem lądolodu, którymi płynęły wody z topniejącego lodu.
Działalność budująca lądolodu pozostawiła nam wzgórza moreny czołowej, powstałe gdy czoło lądolodu zatrzymywało się na dłużej. Rozległe, lekko faliste tereny to obszary moreny dennej, a piaszczyste równiny przed czołem lądolodu to sandry. Charakterystyczne wały piaszczysto-żwirowe to ozy, a duże, pojedyncze skały przyniesione przez lód to głazy narzutowe (eratyki).
🧊 Warto zapamiętać: Większość jezior w północnej Polsce to właśnie jeziora polodowcowe - rynnowe lub morenowe. Ich obecność jest bezpośrednim dowodem na działalność lądolodu na tych terenach!
Te formy terenu, choć powstały tysiące lat temu, do dziś kształtują krajobraz Polski i wpływają na gospodarkę, turystykę oraz życie mieszkańców.