Cechy sieci rzecznej Polski
Sieć rzeczna Polski ma kilka charakterystycznych cech, które wyróżniają ją na tle innych krajów. Prawie cały obszar Polski (poza niewielkimi fragmentami) należy do zlewiska Morza Bałtyckiego, czyli wszystkie rzeki ostatecznie wpływają do Bałtyku. Wyjątkami są Dunaj (zlewisko Morza Czarnego) i Łaba (zlewisko Morza Północnego).
Najważniejsze polskie rzeki to Wisła i Odra, których dorzecza zajmują aż 88% powierzchni kraju. Nasza sieć rzeczna ma wyraźną asymetrię dorzecza - prawobrzeżne dopływy są dłuższe niż lewobrzeżne, ponieważ teren Polski jest nachylony w kierunku zachodnim i północno-zachodnim.
Największe przepływy na głównych rzekach występują wiosną (podczas topnienia śniegu) i latem (po dużych opadach), co często prowadzi do powodzi. By im zapobiegać, buduje się wały przeciwpowodziowe, reguluje koryta rzek, tworzy poldery powodziowe i zbiorniki retencyjne.
Źródła polskich rzek znajdują się głównie w trzech regionach: w górach KarpatyiSudety−zˊroˊdłaWisły,Odryiichdopływoˊw, na wyżynach (Warta, Pilica, Wieprz, Nida) oraz na pojezierzach (Łeba, Pasłęka, Słupia).
Ciekawostka! Polska ma duży potencjał rozwoju żeglugi śródlądowej dzięki gęstej sieci dróg wodnych i korzystnemu układowi przestrzennemu. Niestety, wiele z nich nie spełnia wymagań UE i wymaga modernizacji.