Strefowość zjawisk przyrodniczych na ziemi
Na Ziemi występują trzy główne strefy oświetlenia: międzyzwrotnikowa (gdzie Słońce dwa razy w roku góruje w zenicie), umiarkowana (z malejącą wysokością górowania Słońca) oraz podbiegunowa (z dniami i nocami polarnymi). Te strefy mają ogromny wpływ na cyrkulację atmosferyczną, czyli krążenie powietrza wokół Ziemi.
Opady atmosferyczne również wykazują strefowość - najwyższe sumy roczne (ponad 2000 mm) występują na równiku, w strefach umiarkowanych spadają do 500-1000 mm, a w okolicach zwrotników i biegunów nie przekraczają 300 mm. Ta strefowość wpływa bezpośrednio na typy gleb - w klimacie wilgotnym (równikowym i zwrotnikowym) gleby są kwaśne i ubogie w próchnicę, w suchym - zasadowe i zasolone, a w umiarkowanym zawierają dużo próchnicy.
Okres wegetacyjny to część roku, gdy temperatura, światło i wilgotność pozwalają roślinom na rozwój (średnia dobowa temperatura minimum 5°C). Minimalny potrzebny okres to 90 dni, a jego długość jest kluczowa dla typu roślinności występującej w danej strefie. Biomasa, czyli masa materii zawarta w organizmach, jest największa powyz˙ej20kg/m2 w gorących i wilgotnych klimatach równikowych i zwrotnikowych.
Ciekawostka: Na strefowość nakładają się czynniki astrefowe, niezależne od szerokości geograficznej, takie jak bliskość lasów i mórz, prądy morskie, rzeźba terenu czy warunki wodne. To one sprawiają, że w obrębie jednej strefy klimatycznej mogą występować bardzo różne ekosystemy!
Wietrzenie skał również wykazuje strefowość - w klimatach gorących i wilgotnych dominuje wietrzenie chemiczne i biologiczne, natomiast przy niskich temperaturach lub dużych amplitudach - wietrzenie fizyczne. Do głównych elementów podlegających strefowości należą: oświetlenie Ziemi, temperatura powietrza, cyrkulacja atmosferyczna, klimat, biomasa, świat roślin i zwierząt.