Klimat i ukształtowanie terenu Tatr

Tatry charakteryzują się najsurowszym klimatem w Polsce. Cechy pogody w górach obejmują najniższe średnie temperatury, sięgające -0,5°C na wysokości 2000 m n.p.m., oraz największe roczne sumy opadów, dochodzące do 1500 mm. W Tatrach występują również najsilniejsze wiatry w kraju, osiągające w porywach prędkość do 300 km/h. Szczególnym zjawiskiem jest wiatr halny, będący wiatrem typu fenowego, powstającym gdy masy powietrza przemieszczają się znad południowej strony gór na północną.

Definicja: Wiatr halny to ciepły i suchy wiatr wiejący z gór w doliny, charakterystyczny dla obszarów górskich.

Fauna Tatr jest bogata i różnorodna. Do charakterystycznych gatunków należą niedźwiedzie brunatne, występujące głównie po słowackiej stronie gór, kozice tatrzańskie zamieszkujące piętra kosodrzewiny, hale i turnie, oraz świstaki tatrzańskie żyjące w piętrze subalpejskim. Kozice są uznawane za symbol Tatr.

Highlight: Tatrzański Park Narodowy zwierzęta chronione obejmują m.in. niedźwiedzie brunatne, kozice i świstaki, które są ściśle chronione i stanowią ważny element ekosystemu Tatr.

Rzeźba wysokogórska Tatr została ukształtowana przez procesy zewnętrzne, takie jak wietrzenie i erozja. Charakteryzuje się stromymi szczytami, ostrymi graniami i znacznymi różnicami wysokości. W krajobrazie Tatr można zaobserwować charakterystyczne formy rzeźby wysokogórskiej, takie jak turnie (pojedyncze, wyniesione ponad granie szczyty o stromych ścianach), granie (grzbiety górskie łączące szczyty), żleby (rynnowe formy erozyjne) oraz kotły polodowcowe (głębokie zagłębienia wypełnione wodą, tworzące jeziora cyrkowe).

Tatry zajmują centralną część Karpat Zachodnich, obejmując łącznie 785 km². Jednak w Polsce, w województwie małopolskim, znajduje się tylko 175 km², co stanowi około 1/5 całego masywu. Od południa Tatry graniczą z Obniżeniem Liptowsko-Spiskim, a od północy z Kotliną Orawsko-Nowotarską. Granica między tymi regionami jest wyraźna i biegnie od Przełęczy Liliowe przez Dolinę Gąsienicową.