Zlodowacenia na obszarze Polski
Wyobraź sobie, że cała Polska była pokryta grubą warstwą lodu - tak właśnie wyglądała nasza ziemia podczas zlodowaceń! Te okresy, gdy obszar był pokryty lądolodem, wystąpiły w Polsce trzy razy.
Trzy główne zlodowacenia to: południowopolskie (zwane też Sanu), środkowopolskie (Odry) i północnopolskie (Wisły). Każde z nich pozostawiło swoje charakterystyczne ślady na polskiej ziemi.
Gdy lądolody się stopniały, powstały różne formy rzeźby polodowcowej. Wzgórza moren czołowych to pagórkowate wzniesienia, które utworzyły się przez odkładanie materiału na końcu lodowca. Sandry to rozległe równiny zbudowane ze żwirów i piasków, które przyniosły wody z topniejącego lodu.
Ciekawą pamiątką po lodowcach są erratyki - to fragmenty skał przyniesionych przez lądolód aż ze Skandynawii! Obszary moren dennych to płaskie tereny powstałe z materiału odłożonego na powierzchni pod lodowcem.
Czy wiesz, że największe głazy narzutowe (erratyki) w Polsce mogą ważyć nawet kilkaset ton?
Woda płynąca pod lądolodem wyżłobiła rynny, które po ustąpieniu lodu stały się jeziorami. Pradoliny to szerokie doliny utworzone przez wody wypływające z topniejącego lodowca. W przeciwieństwie do zwykłych dolin rzecznych o kształcie litery V, doliny polodowcowe mają charakterystyczny kształt litery U.