Zlodowacenia na obszarze Polski
Lodowce tworzą się w miejscach, gdzie niska temperatura i odpowiednie ukształtowanie terenu pozwalają na utrzymywanie się śniegu przez cały rok. Dzieje się to powyżej granicy wiecznego śniegu, której wysokość zależy od szerokości geograficznej.
Wyróżniamy dwa główne typy lodowców: lodowce górskie (występujące głównie w górach) oraz lądolody - potężne pokrywy lodowe o grubości kilku kilometrów, zajmujące ogromne obszary. Współcześnie lądolody występują na Antarktydzie (o grubości do 4500m) i Grenlandii (do 3500m).
W okresie plejstocenu na Półwyspie Skandynawskim powstał lądolód, który kilkakrotnie wkraczał na teren Polski. Te okresy nazywamy zlodowaceniami. Najważniejsze z nich to zlodowacenia Sanu (południopolskie), Odry (środkowopolskie) i Wisły (północnopolskie). Największy zasięg miało zlodowacenie Sanu.
Ciekawostka: Po ustąpieniu lądolodu teren Polski nie wyglądał jak wcześniej! Lód przyniósł ze sobą skały i głazy z północy, a wody z topniejącego lodowca wyrzeźbiły charakterystyczne formy, które do dziś widać w naszym krajobrazie.