Zlodowacenia na obszarze Polski
Kiedy w plejstocenie klimat Ziemi się ochłodził, na Półwyspie Skandynawskim zaczął tworzyć się lądolód. Na terenie Polski pojawił się on kilka razy z powodu naprzemiennego ochładzania i ocieplania klimatu. Te okresy nazywamy zlodowaceniami.
Wyróżniamy trzy główne zlodowacenia: Sanu (południowopolskie), Odry (środkowopolskie) i Wisły (północnopolskie). Po ustąpieniu lądolodu pozostał materiał skalny, który znajdował się w lodzie. Utworzył on charakterystyczne wzniesienia i zagłębienia.
Lądolód wpłynął na rzeźbę całej Polski, ale formy polodowcowe są najwyraźniejsze na obszarze ostatniego zlodowacenia Wisły. Tereny te nazywamy pojezierzami. Z czasem formy te ulegają wyrównaniu - wzniesienia stają się niższe, a zagłębienia płytsze.
Ciekawostka! W tym samym czasie gdy lądolód skandynawski pokrywał północ Polski, w górach występowały lodowce górskie. Przekształciły one V-kształtne doliny rzeczne w U-kształtne doliny lodowcowe. W Tatrach możesz zobaczyć piękne kotły lodowcowe - zagłębienia, w których gromadziło się najwięcej śniegu.
W przeciwieństwie do lądolodu, lodowce górskie nie przykrywały całego obszaru, tylko poruszały się dolinami. Najbardziej widoczne ślady działalności lodowców górskich znajdziesz w Tatrach, a w mniejszym stopniu także w Karkonoszach.