Zlodowacenia na obszarze Polski
Lodowce powstają w miejscach, gdzie zimno i ukształtowanie terenu pozwalają na utrzymanie śniegu przez cały rok. Takie warunki występują powyżej granicy wiecznego śniegu - tam, gdzie więcej śniegu przybywa niż topnieje. Granica ta znajduje się najwyżej na zwrotnikach, a najniżej przy biegunach.
Lodowce mają ogromny wpływ na kształtowanie krajobrazu poprzez działalność erozyjną (niszczącą) i akumulacyjną (budującą). Obecnie na świecie występują tylko dwa lądolody - większy na Antarktydzie i mniejszy na Grenlandii.
W pleistocenie klimat się ochłodził i na Półwyspie Skandynawskim powstał lądolód, który dotarł aż do Polski. Ze względu na naprzemienne ochładzanie i ocieplanie klimatu, lądolód pojawiał się w Polsce kilkakrotnie, tworząc okresy zlodowaceń. Najważniejsze z nich to zlodowacenie Sanu (południowopolskie), zlodowacenie Odry (środkowopolskie) i zlodowacenie Wisły (północnopolskie).
Ciekawostka! Po ustąpieniu lądolodu pozostał po nim materiał skalny, który uformował różne wzniesienia i zagłębienia, a wody z topnienia lodu dodatkowo ukształtowały teren. Tak właśnie powstała charakterystyczna dla Polski rzeźba polodowcowa (glacjalna).