Rodzaje dezindustrializacji i faza postindustrialna
Dezindustrializacja może przybierać dwie główne formy. Dezindustrializacja strukturalna wynika ze spadku zapotrzebowania na wyroby przemysłowe. Z kolei dezindustrializacja relokacyjna jest efektem presji ekologicznej, która prowadzi do przenoszenia produkcji do krajów o łagodniejszych przepisach środowiskowych i niższych kosztach.
Skutki dezindustrializacji bywają trudne - mogą prowadzić do kryzysu gospodarczego, zamykania zakładów pracy i bezrobocia. Jednak w dłuższej perspektywie przyczyniają się do umiędzynarodowienia gospodarki.
W fazie postindustrialnej zachodzi proces reindustrializacji - ponownego wzrostu znaczenia sektora przemysłu, ale z jakościowymi zmianami w procesach produkcyjnych. Na tym etapie rozwijają się nowoczesne działy przemysłu, w tym przemysł high-tech, oraz ośrodki naukowe współpracujące z przemysłem. Wzrost udziału przemysłu w PKB jest duży, ale wzrost zatrudnienia niewielki - co świadczy o wysokiej wydajności. Taką fazę rozwoju osiągają kraje wysoko rozwinięte.
Firmy high-tech to przedsiębiorstwa wykorzystujące najnowsze osiągnięcia naukowe i technologiczne zarówno w procesie produkcyjnym, jak i w samych produktach. Stanowią one fundament gospodarek postindustrialnych.
Warto wiedzieć: W fazie postindustrialnej liczy się nie ilość pracowników, ale jakość technologii i innowacje. Dlatego kraje rozwinięte mogą produkować więcej przy mniejszym zatrudnieniu!