Formy rzeźby polodowcowej i hipsometria Polski
Krajobraz północnej Polski został ukształtowany głównie przez lodowce, które pozostawiły po sobie charakterystyczne formy terenu. Formy akumulacyjne powstały przez osadzanie materiału skalnego. Należą do nich moreny czołowe (wzgórza na Pojezierzu Mazurskim), moreny denne (faliste równiny na Pojezierzu Wielkopolskim), a także ozy (wały z piasków i żwirów), kemy (pagórki w szczelinach lodowca) i sandry rozległeroˊwninypiaszczysto−z˙wirowe.
Formy erozyjne powstały przez żłobiące działanie wód lodowcowych. Są to rynny polodowcowe (długie jeziora jak Gopło) oraz pradoliny szerokiedoliny,np.PradolinaWarszawsko−Berlinˊska, którymi odpływały wody z topniejącego lodowca.
Analizując krzywą hipsograficzną Polski, widzimy wyraźną dominację nizin, które stanowią aż 91% powierzchni kraju (do 300 m n.p.m.). Wyżyny zajmują 5,8% terytorium 300−500mn.p.m., a góry tylko 3,2% (powyżej 500 m n.p.m.). Najniższy punkt Polski to Raczki Elbląskie −1,8mn.p.m., a najwyższy - Rysy (2499 m n.p.m.).
💡 Warto zapamiętać: Różnica wysokości między najniższym a najwyższym punktem Polski wynosi 2500,8 m - to prawie jak skok ze szczytu Rysów prosto do... podwodnego krateru!