Podstawy cywilizacji Mezopotamii
Mezopotamia, czyli kraina "między rzekami", leżała w dorzeczu Eufratu i Tygrysu. Ta lokalizacja zapewniała żyzne gleby, ale wymagała też stworzenia systemu irygacyjnego - sieci kanałów dostarczających wodę do upraw.
W Mezopotamii wykształcił się system pałacowy, który stanowił charakterystyczną organizację przestrzeni. Pałac był centralnym punktem, wokół którego rozwijały się mniejsze osady rolnicze. Taki układ wzmacniał władzę centralną i ułatwiał kontrolę nad ludnością.
Mieszkańcy Mezopotamii praktykowali politeizm, czyli wiarę w wielu bogów. Każde bóstwo odpowiadało za określone sfery życia, np. urodzaj, pogodę czy wojnę. W przeciwieństwie do monoteizmu (wiary w jednego Boga), politeizm pozwalał tłumaczyć różnorodne zjawiska naturalne działaniem różnych sił nadprzyrodzonych.
💡 Ciekawostka: Mezopotamskie miasta-państwa często walczyły o dostęp do wody i kontrolę nad systemami irygacyjnymi, co pokazuje, jak ważne były zasoby wodne dla tej cywilizacji.