Rzeczpospolita jako europejska potęga
Złoty Wiek Polski przypadł na lata 1501-1600, gdy nasz kraj obejmował ogromny obszar około 815 tysięcy km². Państwo polsko-litewskie rozciągało się od Poznania po Smoleńsk i od Bałtyku po Morze Czarne. Razem z Rosją i Imperium Osmańskim tworzyliśmy europejską potęgę!
Rządy Zygmunta I Starego i jego syna Zygmunta Augusta przyniosły kluczowe zmiany. Najważniejszym wydarzeniem było zawarcie unii realnej z Litwą w 1569 roku, tworząc Rzeczpospolitą Obojga Narodów - państwo podziwiane w całej Europie.
W XVI-wiecznej Polsce mieszkało około 6 milionów ludzi, a społeczeństwo dzieliło się na cztery stany: szlachtę (9,1%), duchowieństwo (0,2%), mieszczaństwo (24,1%) i chłopów (66,6%). Oprócz Polaków, nasze ziemie zamieszkiwali też Niemcy, Ormianie, Litwini, Rusini, Cyganie, Żydzi i Szkoci.
Warto wiedzieć! W 1505 roku szlachta uchwaliła konstytucję "Nihil novi" (nic nowego), przekazując władzę ustawodawczą całemu sejmowi - odtąd przy decyzjach państwowych potrzebna była zgoda króla, senatu i izby poselskiej.
Gospodarka Polski przeszła w tym czasie wielką transformację. Zamiast kolonii zamorskich jak inne mocarstwa, wykorzystaliśmy nasze rozległe ziemie do uprawy zbóż i hodowli zwierząt w folwarkach. Wzrost cen i zapotrzebowania na zboże w Europie Zachodniej sprawił, że folwarki szlacheckie stały się bardzo dochodowe, a Polska zyskała miano "spichlerza Europy".