Szlachta i jej przywileje
Szlachta to potomkowie rycerstwa, którzy pod koniec XV wieku zajęli się zarządzaniem swoimi majątkami ziemskimi. Byli tak ważni, że mieszczanie i chłopi musieli zwracać się do nich z szacunkiem.
Królowie, żeby zdobyć poparcie szlachty, nadawali jej różne przywileje - specjalne korzyści. Jedną z nich było zwolnienie z płacenia podatków. W 1505 roku pozycję szlachty wzmocniła konstytucja nihil novi, czyli "nic nowego" - ważna uchwała sejmowa.
Wojsko składające się ze szlachty nazywano pospolitym ruszeniem. To była siła militarna kraju, którą tworzyli szlachcice zobowiązani do obrony państwa.
Warto wiedzieć! Konstytucja w dawnej Polsce nie była tym samym co dzisiaj - oznaczała uchwałę sejmową, prawo ustanawiane przez sejm.
Demokracja szlachecka
System władzy w Królestwie Polskim od XV wieku nazywamy demokracją szlachecką. Najważniejsze decyzje podejmowano na sejmie walnym, gdzie obowiązywała zasada jednomyślności. Oznaczało to, że wszyscy musieli się zgodzić, by coś przegłosować.
Ważnymi organami władzy były również sejmiki ziemskie. Na nich szlachta podejmowała decyzje dotyczące spraw lokalnych, czyli tego, co działo się w ich okolicy.