Polska pod okupacją niemiecką i sowiecką
Polska została podzielona między dwóch okupantów. Granica przebiegała wzdłuż Bugu, a ziemie niemieckie podzielono na tereny wcielone do III Rzeszy (Pomorze, Suwałki) oraz Generalne Gubernatorstwo (większość Mazowsza z Warszawą, Lubelskie, Kielce i Dystrykt Galicja z Lwowem).
Na terenach wcielonych do Rzeszy Niemcy realizowali plan pełnej germanizacji. Oznaczało to masowe mordy, wysiedlenia i brak jakichkolwiek praw dla Polaków. Zabroniono używania języka polskiego, a polskie szkoły zamknięto. W Generalnym Gubernatorstwie, rządzonym przez Hansa Franka, terror był nieco mniejszy - dopuszczono język polski, zachowano podstawowe szkolnictwo i utworzono polską "granatową policję".
Terror hitlerowski miał na celu wyeliminowanie i osłabienie narodu polskiego. W ramach operacji "Tannenberg" zginęło kilkadziesiąt tysięcy Polaków. Niemcy przeprowadzali akcje wymierzone w polską inteligencję, jak Akcja Specjalna Kraków czy akcja "AB". Codziennością stały się łapanki, więzienia (jak Pawiak), tortury w siedzibie gestapo przy alei Szucha i publiczne egzekucje.
Warto zapamiętać! Zbrodnia w Piaśnicy była jedną z pierwszych masowych egzekucji podczas II wojny światowej. Niemcy zamordowali tam około 12-14 tysięcy osób, głównie polskiej inteligencji z Pomorza.
Na wschodnich terenach Polski Sowieci wprowadzali sowietyzację. Wprowadzili pasportyzację, znacjonalizowali przedsiębiorstwa, a punkty religijne zamienili w magazyny. W przeciwieństwie do okupacji niemieckiej, pozwolili na używanie języka polskiego i prowadzenie polskich szkół. Jednak Polaków, którzy mogli zagrozić nowej władzy, masowo deportowano w głąb ZSRS w latach 1940-1941.
Jedną z najstraszniejszych zbrodni popełnionych przez Sowietów była zbrodnia katyńska. W kwietniu i maju 1940 roku NKWD zamordowało około 22 tysiące polskich oficerów i przedstawicieli inteligencji w Katyniu, Charkowie i Miednoje. Wcześniej Stalin próbował ich przekonać do współpracy, a gdy to się nie udało, rozkazał ich zabić.