Gospodarka dawnej Polski
W dawnej Polsce szlachta prowadziła folwarki - niewielkie gospodarstwa, które zaopatrywały ich rodziny w żywność. Chłopi musieli pracować za darmo na polach pana w ramach pańszczyzny. Taki układ nazywano systemem folwarczno-pańszczyźnianym - chłopi dzierżawili ziemię od pana i w zamian pracowali na jego folwarku.
Polska była znana jako "spichlerz Europy", bo eksportowała dużo zboża. W miastach wzdłuż Wisły budowano ogromne spichlerze do przechowywania ziarna. Szlachta spławiała zboże Wisłą do Gdańska, gdzie sprzedawała je zagranicznym kupcom. Tym transportem zajmowali się flisacy - specjalni żeglarze rzeczni.
Z Polski eksportowano głównie zboże, len, miód, płótno i futra. Importowano natomiast jedwab, przyprawy, wino, oliwę i produkty rzemieślnicze. Szlachta stale powiększała folwarki, ponieważ taki system przynosił jej największe dochody kosztem chłopów.
Ciekawostka: Spław zboża Wisłą był tak ważny dla polskiej gospodarki, że szlachcic musiał spławić swoje zboże do Gdańska, jeśli chciał sprzedać je z zyskiem. Bez dostępu do Wisły trudno było się wzbogacić!