Sytuacja Rzeczypospolitej i Sejm Wielki
Po I rozbiorze w Polsce działały trzy główne stronnictwa polityczne. Stronnictwo królewskie z Augustem na czele szukało zgody z Rosją, aby stopniowo reformować kraj. Stronnictwo magnackie chciało utrzymać istniejący ustrój. Natomiast stronnictwo patriotyczne, do którego należeli m.in. Stanisław Staszic i Hugo Kołłątaj, planowało sojusz z Prusami, który umożliwiłby reformy.
W 1788 roku rozpoczął się Sejm Wielki (zwany też Czteroletnim), który trwał do 1792 roku. Sejm obradował pod węzłem konfederacji, co oznaczało, że nie obowiązywało liberum veto. Dzięki temu mógł wprowadzić ważne zmiany.
Ciekawostka: Mimo planu powiększenia armii do 100 tysięcy żołnierzy, pieniędzy z podatku płaconego przez szlachtę i duchowieństwo wystarczyło tylko na 65 tysięcy wojska.
Najważniejsze decyzje Sejmu Wielkiego to: podniesienie liczby wojska, wprowadzenie stałego podatku na armię, likwidacja Rady Nieustającej, zawarcie sojuszu z Prusami i uchwalenie Konstytucji 3 Maja.