Życie w średniowiecznym mieście i droga do rycerstwa
Cechy były bardzo ważnymi organizacjami w średniowiecznych miastach. Skupiały rzemieślników jednego zawodu i miały różne zadania. Ustalały ceny produktów, dbały o mury obronne miasta oraz opiekowały się sierotami i wdowami po zmarłych członkach. Dzięki cechom rzemieślnicy mogli chronić swoje interesy.
W średniowieczu rozwijały się dwa główne style architektoniczne: romański i gotycki. Styl romański charakteryzował się grubymi murami i małymi oknami, a gotycki - strzelistymi wieżami, dużymi kolorowymi oknami i łukami ostrymi.
Droga do zostania rycerzem była długa i podzielona na etapy. Zaczynała się od bycia paziem wiek7−14lat, który uczył się manier i podstaw życia dworskiego. Następnie chłopiec stawał się giermkiem 14−21lat i służył rycerzowi, ucząc się walki. Dopiero po 21 roku życia, jeśli wykazał się odpowiednimi umiejętnościami, mógł zostać rycerzem - walczyć i rządzić.
Pamiętaj! Choć rycerze kojarzą nam się z walką, to musieli oni znać również dworską etykietę i potrafić zachować się w towarzystwie. Bycie rycerzem oznaczało nie tylko umiejętność walki, ale także przestrzeganie kodeksu honorowego!