Insurekcja kościuszkowska - przyczyny i początek
Po drugim rozbiorze Polski nastroje w kraju były podzielone. Stanisław August uważał, że zbrojna walka nie ma szans powodzenia, ale wielu wybitnych polityków jak Hugo Kołłątaj czy Ignacy Potocki było przekonanych, że tylko działania militarne mogą przywrócić niepodległość. Tadeusz Kościuszko bezskutecznie szukał wsparcia we Francji.
Iskrą zapalną powstania stała się decyzja o zmniejszeniu liczebności wojska w 1794 roku. Brygada Antoniego Madalińskiego odmówiła wykonania rozkazu i ruszyła w stronę Krakowa. Wkrótce potem Kościuszko przybył do miasta, gdzie uroczyście zaprzysiągł akt powstania i objął funkcję Najwyższego Naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej.
Powstańcy dążyli do ambitnych celów - przywrócenia dawnych granic Rzeczypospolitej i odzyskania pełnej suwerenności. Kościuszko rozumiał, że bez wsparcia wszystkich warstw społecznych, w tym chłopów, powstanie nie ma szans na sukces.
To naprawdę ważne! Uniwersał połaniecki był rewolucyjnym dokumentem, który przyznawał chłopom prawo do opuszczenia wsi po wypełnieniu obowiązków i zapewniał im nieusuwalność z uprawianej ziemi. Kościuszko zawieszał również pańszczyznę dla rodzin chłopów wstępujących do oddziałów kosynierów.