Kościół i jego rola w średniowieczu
Duchowieństwo było jedyną wykształconą grupą w średniowiecznym społeczeństwie. W przeciwieństwie do innych stanów, każdy mógł zostać duchownym - wystarczyło przyjąć święcenia. Dzięki swojej wiedzy, księża często służyli jako doradcy na królewskich dworach.
Wszyscy duchowni podlegali papieżowi, który miał ogromną władzę - nawet królowie potrzebowali jego zgody, by zasiąść na tronie. Zwykli ludzie skupiali się głównie na modlitwie, nie przywiązując dużej wagi do spraw ziemskich. Niektórzy praktykowali ascezę - zadawali sobie cierpienie, aby odpokutować grzechy.
Zakony zaczęły powstawać już na początku średniowiecza. Ich członkowie składali przysięgi i mieszkali w klasztorach, gdzie życie toczyło się według ściśle określonych reguł - osiem godzin pracy, reszta dnia na modlitwę. Klasztorem kierował opat, który przydzielał zadania zakonnikom.
Ciekawostka: Wiesz, że jednym z pierwszych zakonów byli benedyktyni? Założył ich św. Benedykt w VI wieku na górze Monte Cassino we Włoszech. Później powstały też inne zakony, jak cystersi, a od XIII wieku - zakony żebracze (franciszkanie i dominikanie), które utrzymywały się z datków wiernych.