Spór o inwestyturę - przebieg konfliktu
Wszystko zaczęło się od inwestytury - nadawania wasalowi dóbr lennych lub urzędów przez seniora. Problem polegał na tym, że cesarze i królowie sami mianowali biskupów, uzależniając ich od władzy świeckiej.
Papież Grzegorz VII postanowił to zmienić. Ogłosił zwierzchnictwo papieża nad władcami świeckimi, zakazał duchownym przyjmowania urzędów z rąk świeckich i potępił symonię (kupowanie stanowisk kościelnych). Cesarz Henryk IV się nie zgodził i namówił biskupów do wypowiedzenia posłuszeństwa papieżowi.
Wtedy rozpoczęła się prawdziwa walka! Papież rzucił na cesarza ekskomunikę (wykluczenie z Kościoła) i zwolnił jego poddanych z przysięgi wierności. To wywołało bunt w Niemczech. W 1077 roku cesarz udał się do Canossy, gdzie w stroju pokutnym błagał papieża o przebaczenie - stąd powiedzenie "pójść do Canossy", czyli ukorzyć się przed kimś.
💡 Ciekawostka: Choć cesarz publicznie się ukorzył, po powrocie do Niemiec rozprawił się z opozycją i znów wystąpił przeciwko papieżowi, pokazując jak skomplikowana była średniowieczna polityka!
Spór zakończył się dopiero w 1122 roku konkordatem w Wormacji. Ustalono, że biskupów będzie wybierać kapituła (przedstawiciele duchowieństwa), a papież będzie zatwierdzał wybór.