Kongres wiedeński - cele i uczestnicy
Kongres wiedeński obradował w latach 1814-1815 i miał na celu rozstrzygnięcie sporów politycznych i terytorialnych, które pojawiły się po upadku Napoleona. Główną ideą było stworzenie trwałego ładu w Europie, który zapobiegłby nowym konfliktom.
Najważniejszymi architektami porządku wiedeńskiego byli monarchowie największych mocarstw: car Rosji Aleksander I, cesarz Austrii Franciszek I Habsburg oraz król Prus Fryderyk Wilhelm III. Kluczową rolę odgrywali także ministrowie spraw zagranicznych Austrii, Wielkiej Brytanii i Francji.
Kongres kierował się trzema głównymi zasadami. Restauracja oznaczała przywracanie starego, przedrewolucyjnego porządku. Legitymizm zakładał przywrócenie władzy prawowitym monarchom. Zasada równowagi sił miała zapobiec dominacji któregokolwiek z państw w Europie.
🔑 Zapamiętaj: Porządek wiedeński oparty na trzech zasadach (restauracja, legitymizm, równowaga sił) przetrwał w Europie prawie 100 lat, aż do wybuchu I wojny światowej.
Decyzje kongresu doprowadziły do licznych zmian terytorialnych. Utworzono Związek Niemiecki, Francja wróciła do granic sprzed rewolucji, Prusy zyskały m.in. Gdańsk i Wielkopolskę, a Austria odzyskała północne Włochy. Powołano też Królestwo Niderlandów (Belgia i Holandia), Norwegię podporządkowano Szwecji, a Szwajcaria otrzymała status państwa neutralnego.