KRÓLESTWO POLSKIE
Po kongresie wiedeńskim ziemie polskie zostały na nowo podzielone. Z części Księstwa Warszawskiego utworzono Królestwo Polskie, połączone z Rosją unią personalną (czyli dwa państwa miały tego samego władcę). Równocześnie Wielkopolska stała się Wielkim Księstwem Poznańskim w granicach Prus, Małopolska i Ruś Czerwona trafiły pod panowanie austriackie jako Galicja, a wokół Krakowa powstała Rzeczpospolita Krakowska.
Cesarz Rosji Aleksander I w 1815 roku został królem Polski i nadał Królestwu konstytucję, która gwarantowała wiele swobód. Dzięki niej Polacy mieli wolność wyznania, słowa i druku, a także gwarancje osobiste i majątkowe. Językiem urzędowym był polski, a państwo posiadało własną, dobrze wyszkoloną armię liczącą 27 tysięcy żołnierzy.
Władza w Królestwie była podzielona: sejm pełnił funkcję ustawodawczą, a Rada Administracyjna wykonawczą. Mimo to, ostateczna decyzyjność należała do cara, który mianował ministrów i urzędników oraz prowadził politykę zagraniczną. Na co dzień w jego imieniu rządził namiestnik.
Warto zapamiętać! Królestwo Polskie było monarchią konstytucyjną - miało własny rząd, wojsko i walutę, ale najważniejsze decyzje podejmował car Rosji, będący równocześnie królem Polski.