Nowy podział ziem polskich po 1815 roku
Ziemie polskie zostały podzielone w nowy sposób po likwidacji Księstwa Warszawskiego. Królestwo Polskie (zwane też Kongresówką) znalazło się pod władzą Rosji. Car Aleksander I został jednocześnie królem polskim, choć faktyczną władzę sprawował jego brat, książę Konstanty.
Prusacy otrzymali część dawnego Księstwa Warszawskiego. Utworzono Wielkie Księstwo Poznańskie, obejmujące Wielkopolskę i Kujawy. Do Prus włączono także ziemię chełmińską i Gdańsk. Austria natomiast zarządzała Galicją, a także otrzymała obwód tarnopolski i okolice Wieliczki.
Powstała również Rzeczpospolita Krakowska, obejmująca Kraków i okolice. Znajdowała się ona pod wspólną kontrolą (protektoratem) trzech państw zaborczych.
Warto zapamiętać! Termin "ziemie zabrane" oznaczał terytoria Rzeczypospolitej zajęte przez Rosję w wyniku rozbiorów, które nie weszły w skład Królestwa Polskiego.
Królestwo Polskie było monarchią konstytucyjną. Konstytucja nadana przez cara gwarantowała obywatelom równość wobec prawa, wolność osobistą oraz nietykalność. Polacy mogli używać języka polskiego w urzędach i szkołach, co było ważnym elementem zachowania polskiej tożsamości.
Władzę ustawodawczą sprawował sejm, który składał się z króla, senatu i izby poselskiej. Funkcje rządu pełniła Rada Administracyjna z namiestnikiem na czele. Ważną postacią był Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki, który jako minister skarbu dbał o finanse Królestwa.