Rokosz i wojna domowa
Kiedy niektórzy królowie próbowali wprowadzać reformy, szlachta często reagowała zawiązaniem rokoszu - zbrojnego wystąpienia przeciwko władcy. Tak było, gdy król Jan Kazimierz zaproponował wybór następcy za swojego życia.
W 1665 roku hetman Jerzy Lubomirski stanął na czele rokoszu przeciwko królowi. Wybuchła krwawa wojna domowa, która trwała do 1666 roku. Mimo że Lubomirski był bohaterem walk ze Szwedami podczas potopu, po zakończeniu rokoszu został skazany na banicję - wygnanie z kraju.
Cały konflikt zakończył się ugodą, ale konsekwencje były poważne. Zniechęcony król Jan Kazimierz w 1668 roku abdykował - zrezygnował z tronu przed końcem panowania i opuścił Polskę.
Ciekawostka: Hetman Jerzy Lubomirski, który doprowadził do rokoszu, wcześniej wsławił się wielkimi zwycięstwami nad Szwedami podczas potopu i nie uznał ich zwierzchnictwa.
Te wydarzenia pokazują, jak osłabiona była pozycja króla i jak bardzo szlachta broniła swoich przywilejów, nawet kosztem dobra państwa. Liberum veto, rokosz i abdykacja Jana Kazimierza to symbole kryzysu, w jakim znalazła się ówczesna Rzeczpospolita.