Wiek Złoty pod rządami Kronosa
Wiek Złoty był prawdziwym rajem dla ludzi! Wyobraź sobie świat, gdzie "rzeki płynęły mlekiem, z drzew sączył się miód", a ziemia sama dawała wszystkie plony bez potrzeby pracy rolników. Ludzie żyli beztrosko, bez smutków i trosk, porównywano ich życie do egzystencji bogów.
W tym idealnym czasie ciało człowieka nie starzało się, a życie wypełnione było nieustannymi biesiadami i zabawami. Ludzie cieszyli się pełnią szczęścia i dobrobytu, nie znając problemów późniejszych epok.
Koniec Złotego Wieku nastąpił wraz z upadkiem Kronosa. Ciekawe jest jednak, że ludzie żyjący w tym okresie nie zniknęli całkowicie - zostali przemienieni w dobroczynne demony, które wciąż mogły wpływać na świat.
Ciekawostka: Złoty Wiek często jest uważany za mitologiczny odpowiednik raju, podobny do biblijnego Edenu czy innych koncepcji idealnego świata występujących w wielu kulturach!
Wiek Srebrny - początek upadku
Wiek Srebrny był już znacznie gorszy od poprzedniego. Rozwój ludzi stał się niezwykle powolny - wyobraź sobie dzieciństwo trwające aż 100 lat! Kiedy w końcu osiągali dojrzałość, ich życie stawało się zaskakująco krótkie.
Ludzie tego okresu byli egoistyczni i pełni zgryzot. Co gorsza, przestali szanować bogów - nie składali im ofiar albo robili to nieprawidłowo, co doprowadziło do boskiego gniewu.
Wiek Srebrny zakończył się dramatycznie, gdy Zeus wytępił wszystkich ludzi. Ich dusze jednak zostały uznane za błogosławione, co sugeruje, że mimo upadku zachowały pewną szlachetność.