Królestwo Polskie - pozorna niezależność
Car Aleksander I został królem Polski, ale było to tylko na papierze. W praktyce Królestwo Polskie pozostawało całkowicie zależne od Rosji poprzez unię personalną - ten sam władca rządził oboma krajami.
Car miał pełną kontrolę nad polityką, armią i prawodawstwem. Na co dzień zastępował go namiestnik, ale prawdziwą władzę sprawował wielki książę Konstanty - brat cara, znany z despotycznego charakteru.
Konstytucja gwarantowała Polakom pewne prawa: równość wobec prawa, wolność osobistą i religii oraz nietykalność. Rządem była Rada Administracyjna, która miała ograniczone kompetencje.
Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki, minister skarbu, doprowadził do znacznego rozwoju gospodarczego kraju. Jego reformy finansowe i inwestycje były jednymi z niewielu pozytywnych stron tego okresu.
Wielkie Księstwo Poznańskie otrzymało ograniczoną autonomię z niemieckim i polskim jako językami urzędowymi. W 1824 roku powstał tam sejm prowincjonalny.
💡 Ciekawostka: Konstanty był tak znienawidzony przez Polaków, że podczas powstania listopadowego jako pierwszy musiał uciekać z Warszawy!