Kolaboracja i ruch oporu
Kolaboracja we Wschodniej Europie miała różne oblicza. Jedynie Polska nie doczekała się zorganizowanej współpracy z okupantem. Ukraińscy nacjonaliści liczyli na własne państwo, ale Niemcy ich aresztowali, choć później utworzyli Dywizję SS Galizien.
Z mieszkańców Kaukazu, Tatarów i innych narodów powstały Legiony Wschodnie walczące u boku Niemców. W krajach bałtyckich początkowo witano Niemców jako wyzwolicieli od Sowietów, ale szybko uruchomiono obozy i prace przymusowe.
Ruch oporu rozwijał się na różne sposoby. Grupy podziemne zajmowały się wywiadem, sabotażem i przygotowaniami do walki. W Polsce i Jugosławii ruch miał charakter masowy, w Norwegii czy Holandii - elitarny.
Armia Krajowa liczyła w 1942 roku 400 tysięcy członków. We Francji działało podziemie Resistance, które pomogło wyzwolić Paryż w 1944. Partyzanci Josipa Broza-Tito w Jugosławii współpracowali z Brytyjczykami i sami oswobodzili swój kraj.
💡 Ciekawostka: Alianci wspierali partyzantów, dostarczając broń, środki łączności i instruktorów przez zrzuty spadochronowe.