Podział ziem polskich podczas okupacji niemieckiej
Po agresji na Polskę we wrześniu 1939 r. Niemcy podzielili zajęte terytoria na kilka jednostek administracyjnych. Część ziem została bezpośrednio wcielona do III Rzeszy - utworzono tam Okręg Rzeszy Poznań (obejmujący Wielkopolskę, Kujawy i ziemię łódzką), Okręg Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, Prowincję Prus Wschodnich i Prowincję śląską.
Pozostałe tereny utworzyły Generalne Gubernatorstwo (GG), które początkowo składało się z czterech dystryktów: warszawskiego, krakowskiego, lubelskiego i radomskiego. Później, po ataku na ZSRR, dodano piąty dystrykt - Galicję ze stolicą we Lwowie. Granice te ustalono w niemiecko-sowieckim układzie o granicach i przyjaźni z 28 września 1939 r.
Akcje eksterminacyjne wobec polskiej elity rozpoczęły się niemal natychmiast. Niemcy przeprowadzili szereg operacji mających na celu fizyczną eliminację polskich warstw przywódczych: Akcję Inteligencja (wrzesień 1939), Akcję Specjalną Kraków (listopad 1939) i Akcję AB maj−lipiec1940. Szczególnie brutalne były mordy polskich elit na Pomorzu w miejscowościach Barbarka i Piaśnica.
Warto wiedzieć: Podczas Akcji Specjalnej Kraków aresztowano profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego i innych krakowskich uczelni. Wielu z nich trafiło do obozów koncentracyjnych. W akcjach tych ginęli również duchowni katoliccy i ewangeliccy.
Polityka niemiecka wobec Polaków
Życie codzienne pod okupacją niemiecką było pełne upokorzenia i terroru. Polacy musieli schodzić z chodnika, robiąc miejsce Niemcom, a w środkach transportu publicznego wyznaczono nam specjalne miejsca. W Generalnym Gubernatorstwie ograniczono możliwość mówienia po polsku, wprowadzono nową polską walutę na niekorzystnych warunkach wymiany.
Gospodarka została całkowicie podporządkowana interesom III Rzeszy. Około 2,8 mln Polaków wywieziono na przymusowe roboty do Niemiec. Polscy rolnicy byli zobowiązani dostarczać kontyngenty żywnościowe, przy czym hodowla zwierząt na własne potrzeby była zabroniona. Jedynie podrzędne stanowiska w administracji były dostępne dla Polaków, a ich wynagrodzenie było znacznie niższe niż Niemców.
Niemcy zlikwidowali wszystkie polskie organizacje z wyjątkiem Czerwonego Krzyża i Rady Głównej Opiekuńczej. Szkolnictwo ograniczono do poziomu podstawowego i zawodowego. Wprowadzono niemiecką listę narodową (volkslista) zawierającą nazwiska osób "nadających się do germanizacji".
Terror był głównym narzędziem polityki okupacyjnej. Publiczne egzekucje, łapanki uliczne, obozy koncentracyjne i obozy zagłady stały się symbolami niemieckich zbrodni w Polsce. Wydawano polskojęzyczną prasę, tzw. "godzinówkę", która była całkowicie kontrolowana przez okupanta i służyła celom propagandowym.