Kultura i sport w epoce Gierka
Lata 70. to czas intensywnej propagandy sukcesu. Z telewizyjnych i prasowych przekazów Polacy dowiadywali się o rzekomych triumfach polskiej gospodarki. Od 1971 roku można było oglądać programy w kolorze, emitowano zachodnie seriale, a na festiwalach w Opolu i Sopocie występowali znani artyści jak Maryla Rodowicz i Krzysztof Krawczyk. Popularność zdobywały zespoły rockowe: Budka Suflera, Maanam i TSA.
W 1976 roku sejm znowelizował konstytucję, określając Polskę jako kraj socjalistyczny i uznając PZPR za "przewodnią siłę narodu". Zmiany te wywołały krytykę ze strony episkopatu i środowisk intelektualnych, ale zostały wprowadzone mimo sprzeciwów.
W kinie narodził się nurt "kina moralnego niepokoju". Reżyserzy jak Andrzej Wajda i Krzysztof Zanussi krytykowali władze za ograniczanie wolności twórczej. Powstały ważne filmy: "Barwy ochronne", "Bez znieczulenia", "Człowiek z marmuru" czy "Wodzirej", ukazujące porażkę jednostki w starciu z systemem.
Ogromnym powodem do dumy były sukcesy sportowe. Polska drużyna piłkarska zdobyła złoty medal olimpijski w Monachium (1972) i trzecie miejsce na mistrzostwach świata (1974). Ryszard Szurkowski wygrywał Wyścig Pokoju, a polscy siatkarze pod wodzą Huberta Wagnera zostali mistrzami świata, a później zdobyli olimpijskie złoto, pokonując ZSRR.
Pamiętaj! Sukcesy polskich sportowców w latach 70. miały ogromne znaczenie nie tylko sportowe, ale i patriotyczne. W czasach, gdy możliwości wyrażania dumy narodowej były ograniczone, zwycięstwa na arenie międzynarodowej dawały Polakom poczucie wspólnoty i siły!